Z moich 3 groszy:
Strzelać po ruchu nie mogą tylko HMG, więc źle zrobiliśmy z Twoim jednym MMG

PIATy kamikadze też są bronią obusieczną, bo z jednej strony szalony rajd potrafi zniszczyć wredny czołg, ale z drugiej zaraz sami tracimy i drużynę i jej transport.

Nie wiem jak Ty, ale mimo że przed bitwą mówiliśmy o zajmowaniu budynków, to już przy rozstawieniu o tym zapomniałem, a taki domek mógłby być dobrym punktem oporu dla HMG lub nawet samej piechoty.

Ciągnięcie ze słoika jest mocno losowe przez co, mimo sporych strat na stole, straciłem niecałą połowę punktów morale (jedna 3, jedna 2, jeden samolot, reszta to 1).

Trzeba będzie w końcu zagrać jakiś scenariusz

Ostatnio edytowany przez czys (2012-04-21 12:43:00)

Z mojej strony był to armoured division złożony póki co tylko z tego co mam:
Headquarters assets:
battle group HQ
Forward signals unit w halftracku
infantry foot patrol
sniper

Armour assets:
Cromwell
Achilles

Infantry assets:
infantry platoon
bren carier dla PIATa
medyk
HMG
działo 6 pdr
2x additional infantry squad

Artilery assets:
Forward artilery observer
counter battery mission
off table high priority artilery support

Black chyba lepiej żeby sam napisał co tam miał

Ostatnio edytowany przez czys (2012-04-22 11:44:16)

Wczoraj stoczyliśmy krwawy bój z Blackiem.
Zagraliśmy Escalation na 250pkt. Niemiaszki Blacka, kontra moje hotdogojady.
Jankesi mieli o jeden rekon więcej, więc zaczęli wystawiać objectiwy, a z rzutu kością wyszło, ze również zaczną rozgrywkę.
Pierwsze starcie, to konfrontacja między wozami rozpoznania i piechotą zwiadu. Efektem było zniszczenie jankeskiego i niemieckiego samochodu, oraz zabicie niemieckiego snajpera.
W kolejnej turze, na stole pojawiło się więcej jednostek, mój M10 na starcie dostał mechanical feilure i pękła mu gąsienica, w odpowiedzi, założyłem Niemcom na PZIV "gun out off ammo" (zanim jeszcze wystrzelił).
Później była już tylko ciężka przeprawa w kierunku najbliższego, niemieckiego objectiwa. Każdy z moich oddziałów piechoty, trafiał w końcu w krzyżowy ogień niemieckich stanowisk i w najlepszym przypadku był pinowany. Jednak blokowane w ten sposób oddziały nie posuwały się do przodu, a stojąc na otwartym terenie, ginęły w końcu lub uciekały.
Niemiecka artyleria karała co turę kiepsko osłoniętą piechotę wroga, w odpowiedzi amerykańskie moździerze nie zdołały nawet spinować ostrzelanych jednostek.
Po obu stronach trup padał gęsto, jednak to Jankesi ciągnęli najcięższe znaczniki z morale i w końcu (chyba 8 tura) postanowili oddać pole, porzucić prototyp czołgu, który mieli zabezpieczyć i oddalić się taktycznym odwrotem.


Amerykański snajper spogląda na dymiące wraki pojazdów rozpoznania.


Spoterzy artyleryjscy w Willisie zajęli pierwszy objectiw Jankesów.


M3 Inżynierów zajął drugi objectiw, wzgórze na którym rozkraczył się prototypowy czołg. W tle M10, któremu zaraz pęknie gąsienica.


Niemieckie działo p-panc, które nie sprawdziło się jako broń przeciw piechotna, ale z łatwością pokonało transporter M3.


Spinowana piechota, zniszczony transporter, medycy uciekli porzucając karetkę, a w tle radośnie latają sobie samoloty, jednak żaden nie zabłądził nad nasze pole bitwy.


Niemieckie czołgi sieją zniszczenie dookoła, na tym skrzyżowaniu przelano mnóstwo krwi.

Sorki za jakość zdjęć, było ciemno, a tablet to nie aparat jednak.
Przegrałem sromotnie, a winą za to obarczam niepomalowane figurki, gdyż jak wiecie, niepomalowane grają gorzej. Postaram się naprawić to niedociągnięcie przy następnym razie.
Grało się bardzo przyjemnie i bez żadnych pomyłek, aczkolwiek, pominęliśmy taktyczną zaletę covering fire, starając się za wszelką cenę wszystkie aktywacje rozstrzygnąć we własnych turach. W końcu zagraliśmy scenariusz, gdzie swoje pazurki pokazuje rekon. Generalnie KgN to nie gra na wyrzynkę, choć do tego prędzej, czy później się sprowadza.
To tyle ode mnie, niech resztę opisze Black.

Z tymi objectiwami to się nie zgodzę Blacku, bo po ich rozstawieniu dopiero sprawdzamy, gdzie będą strefy rozstawienia wojsk. Nam wypadły akurat ćwiartki i akurat w miejscach gdzie postawiliśmy OB. Gdyby wyszły długie krawędzie, wszystko wyglądało by inaczej, front by się znacznie rozciągnął, a każdy miał by o wiele bliżej do OB przeciwnika, jednocześnie trzeba by wzmocnić obronę własnych OB.
Po prosu z rzutów wyszło tak, a nie inaczej, nie można jednak mówić o niedopracowaniu w tym względzie.

PS. Ja również chciałbym pogonić tych trzynastu, co to ciężkie pieniądze wydali na podręcznik, a nawet jeszcze kości do gry sobie nie sprawili, wstyd. Myślałem, że całą ekipą pojedziemy w maju grać do Wawy, a tu raptem cztery osoby mogą zagrać na 250pkt.
Do roboty chopaky!!!

Czy pytał was o coś ktoś kiedyś coś? Posklejajcie za mnie modele, napiszcie mi doktorat, jedźcie z uczniami na obóz i jednocześnie nie zwariujcie cwaniaki. Powiem dyplomatycznie: WALCIE SIĘ NIE MAM CZASU!

Bardzo fajne zdjęcia i raport. Dzięki za podzielenie się. Następnym razem też będę musiał zagrać scenariusz

Zaraz, w to się gra w 1:72?

Bo tak się składa że w tej skali posiadam amerykanów w ilości znacznej, pomalowanych nawet.

ADMIN: Polecam ten temat klik

Powiem szczerze, że co raz lepiej to wygląda

Rozegraliśmy z Czysem w Piątek "Hold the Line" na 300 pkt.
Moje Panzer SS vs Czysowa Brytyjska Piechota

Ciekawy scenariusz wymagający od atakującego dużej sprawności taktycznej. Obrońca zaczyna broniąc dwa objectiwy znajdujące się na jego połowie.

Oto arena naszych zmagań:





Deployment:









Pierwsza tura:

Ostrzał artyleryjski:




Powolne natarcie niemieckich sił zbrojnych:




Natarcie brytyjczyków:




Dalsze działania niemców:





Kontr natarcie brytyjczyków:
Udany ostrzał z artylerii zakończył służbę dzielnego Supreme Commandera sił niemieckich:


Nastąpiły kolejne straty po stronie niemieckiej:






Końcowy rozkład sił przed taktycznym odwrotem sił niemieckich:

Battlegroup Owerlord

Niemcy - Blackoutsystem & Teperak VS USA - Raziel (USdemoliszersandworlddestroyers)

19 sierpnia 1944 roku Francja, Normandia, okolice miasteczka Champfleur.
Godzina 17:46, dowódca niemieckiego zwiadu wraca z patrolu swoim wysłużonym transporterem, do sztabu znajdującego się w opuszczonej leśniczówce trzynaście kilometrów od miasta Alencon.
Arnold Schwartz donosi, iż zauważył w okolicy Champfleur kolumnę alianckich pojazdów, stojącą sześć kilometrów od miasteczka. Istotną informacją jaką udało mu się zdobyć był fakt, że pośród aliantów zauważył jeńców w niemieckich mundurach.

Godzina 22:30, sztab niemiecki przy Alencon otrzymuje potwierdzenie informacji z dowództwa generalnego, o obecności jednostki alianckiej w rejonie, której zadaniem jest odeskortowanie ważnych jeńców wojennych do Alencon.

20 sierpnia 1944 roku
Godzina 18:35, aliancka kolumna znajduje się w drodze do miasteczka Champfleur. Planowy czas przybycia, godzina 19:15, silne opady i wysoka wilgotność powodują, że błotnista droga przez miasto utrudnia poruszanie się pojazdom.
Jednostki niemieckie, na rozkaz dowództwa generalnego w Berlinie, przygotowują się do operacji "Przejęcie", mającej na celu odbicie jeńców z rąk aliantów i dokonanie jak największych uszkodzeń wśród ciężkich jednostek przeciwnika.

Jednostki niemieckie ukryte w budynkach, pojazdy zakamuflowane, pełna gotowość, zasadzka przygotowana perfekcyjnie.


Zwiadowczy M8 i M5 Amerykanów wjeżdżają do Champfleur, zacinający deszcz zniechęca dowódców pojazdów do wychylania głów na zewnątrz.


Aliancka kolumna wjeżdża do miasta, w jej skład wchodzą zdobyczne pojazdy niemieckie.


Dowódca Greyhounda wychyla się na zewnątrz aby zapalić, pali radzieckie "Mołotowy" więc załoga pojazdu nie toleruje palenia w środku. Dowódca zauważa ruch w oknie jednego z domów, ignoruje jednak ten fakt myśląc, że ma do czynienia z mieszkańcami miasta, którzy jednak zdecydowali się pozostać mimo toczących się tu niedawno walk. O tym, że Amerykanin się pomylił, przekonuje go świst granatu wystrzelonego z pancerfausta. Pocisk chybia, zwiadowca nerwowo chwyta mikrofon chcąc jak najszybciej poinformować resztę konwoju o obecności wroga.


Kierowcy dwóch amerykańskich ciężarówek zauważają eksplozję, usiłują umożliwić przejazd reszcie kolumny, jednocześnie dając znać pasażerom o kłopotach. Dwa oddziały niedoświadczonych rekrutów amerykańskich wysypują się z ciężarówek. W tym czasie, zdezorientowani kierowcy reszty pojazdów gwałtownie hamują.



Dowódcy M4 i M5 otrzymują histeryczny przekaz radiowy z pojazdów zwiadu, czołgi zajmują pozycję po bokach kolumny nie wiedząc, skąd mają spodziewać się ataku. Niestety, pozbawieni radia kierowcy innych pojazdów pchają się dalej do przodu, a gwałtowne hamowanie na błotnistym podłożu kończy się kilkoma stłuczkami.


Nagle dookoła rozpętuje się istne piekło, niemieckie moździerze dużego kalibru pokrywają skrzyżowanie ogniem. Jedna z amerykańskich ciężarówek zostaje rozbita i unieruchomiona, blokując tym samym drogę reszcie kolumny. Teraz już wszyscy są świadomi co się dzieje.


Kierowcy zwiadowczych wozów przecenili swoje możliwości, usiłowali przedrzeć się przez most i wyjechać z miasta północną dzielnicą, jednak nie spodziewali się natrafić na tak silne zgrupowanie jednostek wroga.


Pocisk kalibru 75 mm rozbija Shermana, niemiecki SdkFz wysadza swoich pasażerów, którzy przejmują kontrole nad dwoma ciężarówkami, wiozącymi niemieckich jeńców, w ty