nowe info

Artois przybędzie ze swoją dzielną armią Bretonni!

Jaszczurki przybędą

Jaszczurek nawet więcej przyczłapie

Przyjdą także krasnoludy.

Co prawda nie brałem udziału we wcześniejszych częściach ale chętnie przyłączę się ze swoimi leśnymi elfami.

Karty poszly. Na dniach mapka i zadania. pzdr

Te karty są dla całego teamu czy dla danej osoby?
I czy mamy sobie załatwić te karty czy dostaniemy je do użytku podczas eventu.

Wybaczcie, jeśli te pytania będą wydawać się śmieszne ale biorę w czymś takim pierwszy raz udział i dla mnie nie jest to oczywiste.

I jeszcze jedna sprawa od środy do piątku (wieczorkiem już będę) wyjeżdżam i nie będę miał internetu, więc nie będę w stanie dać jakiejkolwiek odpowiedzi, prosiłbym, o wyrozumiałość wszystko w razie czego uzupełnię zaraz po powrocie.

P. S. Artois deklarował się, że przybędzie dark elfami na forum, a w liście jest wpisany goblinami? Jest to błąd czy o czymś nie wiem (nastawiałem się na przerzuty ld )

Ostatnio edytowany przez Pitrex (2013-09-22 23:19:02)

I o to chodzi !
Ciekawe te karty, ciekawe.
Właśnie, złego powinno być chyba więcej bo dobro się broni.... chyba, że mapka i zadania, będą równoważyć ( karty też - ten killing blow i -2 do ld ).
Tera tylko napisać fluffa..

Ostatnio edytowany przez Renon (2013-09-23 05:51:03)

nowe info. Wieczorem będzie mapka i wszystko

Mam pytanie dotyczące fazy magii, dajmy na to, że moja rozpiska nie uwzględnia maga czy będę mógł kostki  oddać "partnerom" czy przepadną ? bo gdyby nie istniała możliwość przekazania kości wypadało by rozpiskę lekko zmienić (biorąc pod uwagę niewielką przydatność spellsingera wolałbym jednak tego uniknąć )

Na to wygląda. Nie martw się 1 karta właściwie nic nie zmienia dla mojego głównego oddziału. 2 daje mi ok +1 do ld u każdego, no a 3 może jakoś uda użyć jako odginaczkę
Osobiście powiem iż o wiele bardziej pasowałyby mi karty z force of destruction

Po kilku godzinach zmęczenie zaczęło dawać o sobie znać, ranni w czasie przeprawy przez dzikolas wymagali odpoczynku, niegościnne za dnia ziemie w nocy wydawały się jeszcze straszniejsze ale musieli rozbić prowizoryczny obóz. Członkowie wiecznej straży objęli wartę kiedy reszta wojowników zapadła w leczniczy sen. Strażnicy ścieżek wydawali się niezmordowani ich umiejętności adaptacji do nowego środowiska wytrzymałość i sprawność była podziwiana nawet wśród naturalnie sprawnych elfów. Rozdzielili się i każdy zajął jedno miejsce będąc pierwszą linią obrony przed ewentualnym niebezpieczeństwem. Aryllin Moonflower bo tak brzmiało jej pełne imię nie mogła tej nocy zmrużyć oka, wiedziała, że znaleźli się w tej sytuacji z jej winy i to ona była odpowiedzialna za bezpieczeństwo każdego wojownika pod jej dowództwem. Brakowało jej doświadczenia dlatego chętnie korzystała z pomocy dowódców swoich oddziałów, jednogłośnie zdecydowali, że jedynym wyjściem z tej sytuacji jest dalej kierować się w stronę widzianego wcześniej obozowiska ale teraz potrzebowała odpoczynku nawet jeśli noc nie była spokojna a przerażające odgłosy i cienie tego nie ułatwiały. Obudził ją przeraźliwy dźwięk, którego nie potrafiła zidentyfikować. Poderwała się na równe nogi złapała broń i dołączyła do swojego oddziału, który już walczył z niezidentyfikowanym przeciwnikiem zanim jej oczy na dobre przyzwyczaiły się do panujących ciemności walka dobiegała końca, nieumarli, bo tym były istoty nacierające na elfy ginęły dziesiątkami pod ciosami doskonale wyszkolonych wojowników, jedynym co zaprzątało myśli Aryllin było dlaczego zdecydowały się zaatakować, ktoś musiał kierować ich poczynaniami. Bitwa nie trwała długo około 50 nieumarłych poniosło śmierć z rąk bystrookich łuczników i władających saereth wiecznych strażników. Wydawało się, że to koniec kłopotów zapadła cisza, strażnicy ścieżek przeszukiwali okolicę w poszukiwaniu śladów nekromanty odpowiedzialnego za kierowanie poczynaniami nieumarłych. Wydawało się, że to tylko kwestia czasu nic nie było w stanie ukryć się przed ich przenikliwym spojrzeniem. Ale  po jakimś czasie wrócili do obozu nie udało im się namierzyć wroga. Obrońcy wrócili na swoje pozycje, Aryllin ciągle myślała nad dźwiękiem który wyrwał ją ze snu, żadne ze stworzeń, które padło w ostatniej walce nie mogło go wydać. Jej ciekawość miała niedługo zostać zaspokojona, ponownie usłyszała ten straszny krzyk który mroził krew w żyłach wojownicy byli w gotowości do odparcia następnej fali zombie i szkieletów ale nic takiego się nie pojawiało. W powietrzu można było wyczuć napięcie, wszyscy członkowie elfickich oddziałów byli w gotowości, nawet strażnicy ścieżek opuścili swoje stanowiska i przenieśli się bliżej obozu żeby w razie potrzeby pomóc w walce. Nikt nie był gotowy na to co mieli za chwilę zobaczyć, w oddali dostrzegli jakąś ogromną postać, leciała bardzo szybko w ich kierunku, łucznicy napięli łuki wieczna straż zwarła szeregi w milczeniu czekali na potwora który był coraz bliżej, pierwsi uderzyli strażnicy ścieżek czarnopióre strzały przeszyły powietrze, każda z nich dosięgła celu ale nie robiło to wrażenia na potworze nawet nie zwolnił kierując się wprost na główny oddział, następni byli strażnicy polany ich magiczne strzały płonęły ogniem, którego nic nie było w stanie ugasić. Kilkanaście łuków jednocześnie zwolniło z cięciw strzały, które wydawać by się mogło kierowały się w stronę potwora z zabójczą precyzją jednak i one odbiły się od magicznej bariery która otaczała potwora i tajemniczą postać która nim kierowała. Potwór wylądował tuż przed oddziałem dowodzonym przez Aryllin jej wojownicy nie cofnęli się nawet o krok, paskudny odór śmierci towarzyszył maszkarze jakiej do tej pory nie widziała ale jej nazwa nie miała teraz najmniejszego znaczenia, ważniejsze wydawało się pytanie dlaczego jeszcze nie zaatakowała, zmęczone elfy pozbawione możliwości posługiwania się łukami, które nie były w stanie zranić tego stworzenia wydawały się łatwą ofiarą. Stali tak w ciszy wpatrując się w potwora czekając aż wykona jakiś ruch, który mógłby zwiastować atak ale ten nie nastąpił, wtedy postać skrywająca swoją twarz w kapturze przemówiła – znajdujecie się daleko od domu, co sprowadza was do Sylvanii...

Ostatnio edytowany przez Aryllin (2013-09-24 21:48:02)

Dobrze... przygotowania do bitwy skończone... teraz zwiad...
Bertrand podkradł się wraz z częścią watahy pod najbliższy obóz wroga. Z odległości mili mógł swobodnie przyjrzeć się przeciwnikowi. To była zbieranina elfów z lasu. Poruszali się chaotycznie, jakby nad nimi nikt nie dowodził... Wampir poczuł się nieswojo... coś było bardzo nie tak... tylko co? Delikatnie zaczął pleść wątki magii, lekko wydobywające się z końcówek jego palców... zaczął sondować...
Nieprawdopodobne! Nie było ŻADNEJ bariery magicznej! Nie było żadnego wtajemniczonego w arkana, nawet akolity parającego się magią w tej małej armii.
To poważne uchybienie. Ruthven o tym wiedział, a niedługo elfy również się o tym przekonają...
Uśmiechnął się do siebie... Można zrozumieć, że lekkomyślnie ktoś wybrał się w mroczne ostępy puszczy bez magii, ale szczytem głupoty było rozbicie obozu na cmentarzu... Zaraz o tym się przekonają...
Wzór magii został powiększony, wątek został spleciony ciaśniej i grubiej... jaźń – prymitywna i mordercza została zaszczepiona, dawno umarłym, w kurchanie pod obozem leśnych...
Po chwili, zbudzeni z wiecznego snu, powstali ponownie by zabijać ludzi.
Bertranda nie opuszczał uśmiech... Jakie to wspaniałe uczucie, kiedy można atakować wroga bez żadnych strat własnych?
Troszkę się skrzywił, gdyż elfy poradziły sobie w miarę bez strat z jego kukiełkami.
Teraz pora na dalszą zabawę.
Wyłowił z tej zbieraniny dowódcę. Gibką i sprężystą elficę z zielonymi oczami.
Zagłębił się w jej jaźni, odnalazł to czego szukał. Strach. Strach przed nieznanym, mrokiem. Mroczną postacią na skrzydlatym maszkaronie... Świetnie... zaraz jej doświadczysz...
Uplótł kolejny wątek... Iluzję spadającego z nieba w szarży demona na skrzydlatym potworze. Dokładnie takiego jak w umyśle tej kobiety. Spowitego w mgłę i dym...
Widział drżące ręce napinające łuki, nogi uginające się pod ciężarem strachu. Pierwotnego, przerażającego...
Zmarnowali wiele strzał, pokazali swój marny arsenał w desperacji próbując zabić iluzję.
To wystarczy – pomyślał krwiopijca. Rozwiał marę, i wrócił do obozowiska.
-Osiodłać Maszkarony i Smoki! - zaryczał – dziś elfy poznają co znaczy strach! Mamy bitwę do wygrania!

Ostatnio edytowany przez Alek (2013-09-25 12:51:25)

Leżąc na polanie Czarnoleskiej puszczy
Siestowałem smacznie, w koło żywej duszy.
Aż tu nagle patrzę w niebo - coś jakby frunęło
Przyleciało, poleciało i o ziemię pier...

...wszy raz widziałem takie dziwne rzeczy
ogień z nieba spada, ogon jak u świecy.
Długo nie zwlekając szukam mojej grupy
Co opodal skopywała ludziskowe du...

..ży tatko, Grumbald, jak go nazywano
I ukratkiem za plecami grubo obśmiewano
Nie poszedł niestety w ślady swego wuja
Mądrego przy stole i w walce przechu...

..lał przeto Grumbald zdobycze rodziny
Narażając się szybko na szydercze kpiny
Jednak by imienia już dłużej nie kalać
Wyruszył do Imperium by tam napie...

..rśnik Szefunia dostrzegłem przed ogniskiem
Gdy po walce straszył więźniów swoim pyskiem.
Powiedziałem mu szybko że był lot ogniowy
Poprawiając mu po walce nastrój dość chu...

..demu orkowi kazał wnet osiodłać dziki
A dzikusom szykować niebieskie barwniki
Już czekamy tylko na powrót patrolu
I ruszamy na zrobienie nieludzkiego rozpi...

..szą o Grumbaldzie pismaki całe tomy
O honorze splamionym lecz krwią odkupionym
Jak poszły podboje opowiem już wkrótce
Kiedy tylko z wojny szczęśliwie powrócę.

- Artos Czopodzierżca

Ostatnio edytowany przez Artois (2013-09-25 23:15:03)

Coraz lepiej Wam idzie

MAPA!!!

Oczywiście błąd się wdarł! Osoba odpowiedzialna za to już została stracona! Jest to normalny stół. Dłuższa krawędz to 6' stół czyli 180 cm.

Zgadza się

Dodatki do zasad w pierwszym poście

Ostatnio edytowany przez omadan (2013-09-27 09:25:24)

Czy tylko mi się wydaje, że karty dla force of destructions są lepsze od tych z force of order?

Fluffa napiszę jutro ok 17, ponieważ ciągle nie mam w 100% pewności jakie oddziały wezmę, a będzie mi to potrzebne do opisu


Z dziennika arystokraty z Chrace - Uilleama:

Seafarer 02 Mróz rok 367 panowanie Finubara
...Minął kolejny rok badań prowadzonych w starym świecie.  Z wozem pełnym obiektów badawczych oraz różnego rodzaju notatek arcymag wreszcie stwierdził, że jest na tyle usatysfakcjonowany iż zgodzi się na powrót. W sumie ten szaleniec mógłby nas zapędzić przed tron khorna by tylko pozyskać choć jedną czaszkę do analizy. Liczę na to, że dotrzemy do przystani na czas. Nasz "naukowiec" jest niezwykle spokojny, mimo iż stan ekipy badawczej spadł tylko do niego, z obrony zostało już niewielu żołnierzy i został nam już tylko jeden wóz zaopatrzeniowy...

Seafarer 15 Mróz rok 367 panowanie Finubara
... Niecały tydzień temu spadło z nieba coś zielonego, co podobno emanuje silną magią. Od tego czasu nie ruszyliśmy obozu nawet o jard. Arcymag domaga się, abyśmy natychmiast zawrócili i zbadali tę kometę. Gdy ustaliliśmy, że nie mamy jednostek, by teraz wracać się do imperium oraz, że z wozem wyładowanym do połowy różnymi artefaktami dotrzemy tam niezwykle późno, nie wspominając już o niebezpieczeństwach tam czekających, które już w pierwszym roku uszczupliły nasze siły o połowę. Słysząc te argumenty arcymag po prostu wyszedł z namiotu. Rano jak zobaczyłem wszyscy po prostu zebrali się do wyjścia i ruszyli w stronę miejsca upadku komety. Co ciekawe ruszyli zostawiając mój namiot sam. Wojska poruszały się z zawrotną prędkością, a przynajmniej mogę to wywnioskować na podstawie zniszczeń jakie dokonali. Gdyby ten szaleniec pobiegł umrzeć samemu to najpewniej bym mu na to pozwolił, ale czuję się odpowiedzialny. Poza tym nie działają z własnej woli a pod wpływem uroku. Nie wydaje mi się, by udało mu się przekonać ich jakąkolwiek charyzmą. Prędzej użył jednego ze znalezionych artefaktów, jeśli jego moc nie była wytaczająca. Nie mam wyboru muszę jak najszybciej zebrać to co dam radę udźwignąć i ruszyć za nim w pościg, zanim narobi sobie problemów. Te ślady na pewno nie zostaną niezauważone...

Seafarer 32 Mróz rok 367 panowanie Finubara
...Moi ludzie są dalej poza moim zasięgiem, jednak ślad jest wyraźny a ja nie ustąpię. Kupiłem jakiegoś konia w wiosce, sądząc po minie tego człowieka, albo nie widział nigdy wysokiego elfa albo cena, którą mu zaproponowałem była mocno zawyżona. Nie miałem czasu dociekać, chociaż teraz sądzę, iż było to na pewno oba powody i wiele więcej.
   Dotarłem do krateru po kamieniu dzisiejszego wieczoru. Teren jest cały zadeptany i rozjeżdżony jednak nie przez moich braci. Ślad jest wyraźny i nie wskazuje na to, by się długo tu zatrzymali. Zakładam ze względu na ślady iż byli tu jakieś 2 dni temu, więc najwyraźniej ich doganiam. O ile ja miałbym duże problemy z oszacowaniem gdzie teraz się znajduje on, to pewnie arcymag nie miał najmniejszych problemów z ocenieniem położenia takiego artefaktu. Na szczęście magiczne przyspieszenie mimo iż słabnie dalej zostawia wyraźne znaki mocno zaoranej ziemi i połamanych krzaków. Aż się dziwię, że jest taka cisza i pustka, jak wcześniej przemierzaliśmy imperium natykaliśmy się na zwierzoludzi co chwilę, a teraz nawet nie ma zwykłych zwierząt. Obawiam się, że jest to cisza przed burzą, a jeszcze bardziej, że zaślepiony arcymag wleci prosto w nią...

Seafarer 36 Mróz rok 367 panowanie Finubara
...Dzisiejszy dzień był niezwykle wyczerpujący. Nareszcie udało mi się odnaleźć moich ludzi przy ruinach jakiejś bramy. Na nieszczęście przegrywali właśnie z małą grupą orków. Na szczęście przy okazji tracąc konia udało mi się ogłuszyć maga i tym zerwać więź jego z moimi żołnierzami, przejąć dowodzenie i odwrócić losy bitwy na moją korzyść. Po bitwie "zawarłem sojusz" z tym szaleńcem. Nie potrzeba mi tu jeszcze dodatkowych problemów, rozwiążę problemy z nim jak już ustabilizuję sprawę. Zwiadowcy donieśli o wielkiej armii zielonoskórych maszerujących akurat w naszą stronę. Jedyną drogą ucieczki było udanie się na wschód. O ile arcymagowi to nie przeszkadzało, ponieważ tam czuł swój magiczny kamulec, o tyle mnie podróż do imperium wampirów napawała przerażeniem. Czasu zostało mi tylko, by szybko zanalizować, że ta brama zawaliła się zupełnie niedawno. Widać też było wiele różnorakich szczątek humanoidalnych i nie tylko...

Seafarer 40 Mróz rok 367 panowanie Finubara
...W lesie nasze siły były regularnie zmniejszane przez goblińskie patrole, straciliśmy ostatni rydwan, oraz 3 balisty. Została na tylko jedna balista chroniona jak skarb, kto wie czy nam się nie przyda. Najgorsze jest to, że pękła nam ośka w wozie, zaś spłoszone konie uciekły i nie dało się już uratować wozu. Wszystkie zapasy zostały podzielone równo do niesienia, sam arcymag wpakował na siebie najwięcej notatek jak było to możliwe i tyle artefaktów ile mógł unieść. Resztę zakopaliśmy.
   Dzisiejszego ranka ostatni zwiadowca dotarł do nasz ostatkiem sił. Po złożeniu raportu odszedł od nas. Okazało się, że jesteśmy otoczeni przez 2 armie i nie ma możliwości się wymknięcia. Dowiedzieliśmy się też, że w okolicy jest wioska. W wiosce podobno są już wojska imperialne, krasnoludzkie, a nawet są posiłki z lustri. Co więcej okazało się, że chronią artefaktu, przez który mamy całe te problemy. Nie mamy wyboru, musimy się do nich przyłączyć i liczyć na to, że wyjdziemy z tego cało, jednak nie możemy tracić rozsądku, byłoby niedobrze jakby wróg dostał wszystkie nasze dzienniki i notatki, dlatego musimy wszystko ukryć. Zaraz potem idziemy do osady...

Ostatnio edytowany przez Pitrex (2013-09-28 21:42:27)

Renon napisał:

To o której jutro się zbieramy? 10:00?

Tak o 10.00

I tak jak poprzednio. sugerujemy uiszczenie wpisowego w postaci zakupów przed rozpoczęciem bitwy, coby później grać na luzie, aż do skończenia się czasu

Nar'rok dawno nie walczył. Teraz sprawa wyglądała źle, gdy skink-kapłan Terrik przybył z wieścią, że zginął jeden ze slannów, całą formacje przepełnił smutek, nawet stegadon oraz salamandry wydawały się zmarkotnieć.
Rozkaz do wymarszu, jedni ze znamienitszych wojowników Hexoatl wespól z kapłanem Terrikiem miało skorzystać z jednej z misternych machin przedwiecznych... Tajemnicza brama w mieście Hexoatl. Nikt nie wiedział jak działa, ale pozwalała przenosić niewielkie armie w ułamek sekundy. Niestety z niewielką ilością zakłóceń w wiatrach magi. Najwspanialsze artefakty przedwiecznych oraz slannowie nie mogły być przenoszone magią bramy.
Nar'rok wiedział, że jego celem jest obrona czegoś, co nie morze wpaść w ręce młodszych ras. Wiedział, że byl to twór chaosu i że do tej pory został okupiony śmiercią czcigodnego maga-kapłana. Coś takiego nie mogło zostać utracone.
Osiodłał swego zimnokrwistego, był jedynym w swej formacji ze skrzeku jeźdźców...
Ruszył razem ze swymi braćmi na Słoneczny Plac Hexoatl, podziwiając bestie prowadzone przez skinków. ujrzał błysk z jednej z wieży, w której medytowali slannowie, poczuł ogarniającą go delikatnie moc, pozwalała ona przeżyć podróż, jednak nie zakłócała sama w sobie wiatrów magi. Ryknął. Odpowiedział mu ryk jego braci, zarówno tych, którzy wyruszali z nim, jak i tych, którzy pozostawali w słonecznym mieście.
Ruszył przez bramę, poczuł chłód doskwierający nawet zimnokrwistym, jednak po  ułamku sekundy ujrzał wieś. Wśród krzątających się obrońców dojrzał jaszczuroludzi, ruszył więc by powitać pobratymców.
Wtem wyczuł woń której nie czuł od wieków, woń niosącą się nad Wybrzeżem Wampirów. Już wiedział z kim ma się mierzyć. Zrozumiał, czemu został wysłany, umarli się nie cofną, nigdy. Nabrał jednak otuchy, gdy ujrzał Req-nona, swego brata w skrzeku. Wydał donośny ryk drapieżnika, razem  z nim odezwał się jego wierzchowiec, saurusi, skinkowie, a nawet bestie prowadzone do bitwy. Dziś plan przedwiecznych będzie kontynuowany, dziś wrogowie planu zostaną zgromieni. Już niedługo czcigodny Zlatlii zostanie pomszczony....

Kolejny dzień dobiegał końca, szaleńcza ucieczka przed nieznanym niebezpieczeństwie zaprowadziła ich na skraj lasu, słońce chyliło się ku zachodowi, wioska do której się kierowali znajdowała się nieomalże na wyciągnięcie ręki. Widzieli jak wokół wioski zbierają się liczne siły sprzymierzonych w pośpiechu wznoszący fortyfikacje. Wyraźnie szykowali się do walki, w pobliżu palisady jakiś oficer pokrzykiwał na nerwowo krzątających się żołnierzy. Nie mieli wyboru musieli albo zdecydować się na spotkanie z przedstawicielami wioski albo dalej przedzierać się przez las w nieznanym kierunku, byli zmęczeni i nie mieli już zapasów. Pojawienie się nagle wszystkich sił Aryllin nie było najlepszym pomysłem, dlatego zebrała swoich oficerów i wyruszyli w 3 w kierunku bramy wjazdowej. Pojawienie się elfów nie wzbudziło oczekiwanego poruszenia, Aryllin poprosiła strażnika o skierowanie jej prosto do namiotu dowódcy osady. Po wejściu w kierunku Aryllin skierowały się oczy wszystkich zebranych, pochyleni nad mapą okolicy debatowali nad rozstawieniem wojsk. Rozmowa nie trwała długo, szybko udało się dojść do porozumienia, oficerowie opuścili namiot kierując się w stronę lasu z rozkazami sprowadzenia pozostałych wojowników.

Dzięki piękne. Grało się fajnie, mimo iż bardzo długo. Stanowczo zbyt długo jak na takie punkty. Wyrównane szanse, mimo nieobecności jednego z graczy. A propos - wyciągnął bym konsekwencje. To totalnie zaburzyło event...

Również dziękuję za świetną zabawę, z niecierpliwością oczekuję kolejnych eventów tego typu

Zgodnie z zasadą: "lepiej  późno, niż później" postanowiłem w końcu podsumować mój ostatni event. Na początku chciałem podziękować wszystkim nowym i starym graczom za obecność. Zwłaszcza dziękuję Tomkowi (Artois) za obecność na każdej odsłonie eventu oraz Alkowi, który był na dwóch częściach. Natomiast koleżka, który nie stawił się na grę, nie dając znaku życie zostanie umieszczony w krasnoludzkiej "book of grudges". Zdjęcia z bitwy powinny pojawić się niedługo, więc bądźcie czujni. Tombo, mój drogi, Twoje działa były BARDZO potrzebne więc szkoda, że przegapiłeś bitkę. Na drugi raz czytaj forum częściej niż raz na pół roku Z przyjemnością również informuje, że nowy event jest już w znaczym etapie realizacji. Tak jak poprzednio będzie on również zawierał kilka części, oraz wątki RPG. Miejsce akcji to odległy Albion, wyspa, która kryje w sobie nie jedną tajemnicę. Tak więc bądźcie czujni i czekajcie niecierpliwie na kolejne info.
Czuwaj!

foto by Generał Nada(r)mo