Warriors of Chaos!

Chętny... Strona konfliktu bez znaczenia. Bretonnia/Wampiry

To ja też wpadnę. TK.

Hm... Xyxel wyłamał się z nieumarłej hordy, ofiaruję zatem swoje usługi, wodę i wojsko Karolinie.
Tomb Kings, jak życie pozwoli.

Razielu - będę zaszczycona. ^^
Artois - czepiasz się.

Jakieś wstępne ustalenia odnośnie limitu punktów do wystawienia? 1000? 1500? 2000? Ograniczenia dla typów jednostek?
Będzie można zaplanowac skład armii i podmalowac do bitwy trochę modeli (jeśli ma się coś nie pomalowanego jeszcze).

Ja (zapisany już jako Dominik ) chęcią wpadnę z moimi jaszczurkami.

Ostatnio edytowany przez Renon (2013-06-09 20:50:01)

Rozpiska do obrony (czyli ataku) gotowa!

Czy strzały z broni palnej będą powodowały dodatkowe opady stalaktytów? : )

Renon, jakby nie było, Ty musisz napisać jak u licha jaszczury dowiedziały się o wszystkim i co robią w Imperium

Nowe, gorące info odnośnie eventu już w weekend!

Artois napisał:

czy są już jakieś informacje, czym tym razem zostaną posypane stoły?

Pracuję nad tym, ale chciałbym, żeby zostało to tajemnicą... szczególnie dla Raziela

O mapa rozgrywki... fajnie

Dowiemy się z kim jesteśmy w parze/trójce wcześniej czy dopiero na evencie ?

Ostatnio edytowany przez Renon (2013-06-17 21:05:50)

Mek-alib trwał w pokłonie już ponad kwadrans, jego zaciągnięte mleczną mgłą gałki oczne, wpatrywały się w skalne podłoże, na którym hierofant stał. Kapłan doskonale orientował się w tym, co dzieje się dookoła niego, za nim stało dwóch tomb guard'ów, gotowych jednym cięciem pozbawić go głowy. Nieco dalej z tyłu, na skalistej wypustce osłaniającej wejście do jaskini, stacjonował orszak khemrijskiej królowej. Przed hierofantem, w odległości kilku metrów, stał oddział nieumarłych wojowników, dwadzieścia szkieletów ludzi, odzianych w zniszczone korozją lekkie pancerze, uzbrojonych w spróchniałe włócznie i łuki.
    Granatowe niebo pełne było gwiazd, które tej nocy wydawały się jakby jaśniejsze, od południa nie pokazała się żadna chmura, która mogłaby zaburzyć harmonię bezkresnego błękitu. Jedynym dźwiękiem rozchodzącym się po okolicy, było skrzypienie kości i chrzęst pancerzy wojowników, patrolujących teren wokół wejścia do jaskini. Mek-alib wyczuwał też szepty, dochodzące ze skalnego załomu nad jaskinią, nie był jednak w stanie rozróżnić słów, ani poznać treści rozmowy kilku nieumarłych.
    Skrzypienie piachu pod zmurszałymi sandałami oznajmiło hierofantowi, że ktoś nadchodzi, szepty od strony orszaku ucichły, najwidoczniej podjęto decyzję. Kapłan miał nadzieję, że mu przychylną.
- Powstań, królowa chce z tobą rozmawiać. - Oznajmił szorstkim głosem potężny gwardzista, którego kroki słyszał Mek-alib. Hierofant wyprostował się, w akompaniamencie strzelających stawów i trzasku pękających bandaży, po czym ruszył w kierunku ziejącej czernią jaskini. Dwaj strażnicy bez słowa ruszyli za nim, mimo wszystko, nie ufano mu.
Kiedy kapłan stanął przed wejściem do jaskini i zadarł głowę do góry, by patrzeć na stojących na skalnej platformie, jeden z obecnych tam lich'ów podszedł do ostrej, spękanej krawędzi i rzekł.
- Mek-alib! Królowa Irbis, niekwestionowana władczyni ziemi i wody jakie znasz, chce, żebyś raz jeszcze wyznał swoją deklarację.
    Hierofant miał cierpliwość wytrenowaną przez setki lat, jednak tłumaczenie po raz szósty tego co miał do powiedzenia, wydawało się aż nadto przesadne. Nie poddał się jednak i ignorując napuszonego lich'a zwrócił się bezpośrednio do nieumarłej, której piękno i urodę podziwiał niegdyś z zachwytem.
- Pani, królowo wszystkiego co mi znajome, przychodzę do ciebie, by służyć ci moją radą, mocą i doświadczeniem. Nasz kuzyn, Taremun zaginął bez wieści nad zamarzniętą rzeką, jednak zarówno jego, jak i moje ocalałe wojska są teraz pod moją komendą. Nie jest moim zamiarem wyrywać tej ziemi jej sekretów, jednak gdy moi bracia i siostry są w potrzebie, nie mogę przejść koło nich obojętnie. Ofiarowuję swoją wodę, duszę, moc i ostrze tobie, której potęga, uroda i chwała znana jest na całym cywilizowanym południu.
    Królowa Irbis podeszła do krawędzi skalnej wypustki, lekki podmuch powietrza rozwiał jej przerzedzone włosy, które kiedyś spływały czarnymi kaskadami na jej kształtne ramiona. Nieumarła choć nie musiała, spojrzała w dół na więźnia i przemówiła.
- Jeśli nie pożądasz tego, co jak mówisz skrywa ta barbarzyńska ziemia, to dlaczego nie wrócisz na  pustynię, gdzie inni bracia i siostry z chęcią przyjmą ciebie na swoje dwory, by wykorzystać twoje zdolności do codziennych spraw.
Królowa przechyliła nieznacznie głowę w geście zaciekawienia, kiedyś większość mężczyzn, musiała oddawać stosy złota żeby zobaczyć to urocze zjawisko. Mek-alib przypomniał sobie te chwile, zatęsknił.
- Jestem tu dla ciebie moja królowo, nie chcę brać udziału w odwiecznych sporach naszej rodziny, wiem, że osiągniesz wielki sukces, a twoja nieokiełznana potęga rozrośnie się jeszcze bardziej. Chcę być wtedy u twego boku jako ten, który poświęcił wszystko, by tobie się udało.
    Irbis pamiętała Mek-alib'a, gdy jako młody kapłan przyglądał się jej w czasie obrzędów w wielkiej świątyni. Kiedyś nawet został jej przedstawiony, jako doskonały specjalista i zaradny naukowiec, nie poświęciła mu wtedy jednak zbyt wiele czasu, choć dobrze zapamiętała z jaką gorliwością opowiadał o swojej pracy i obowiązkach.
- Bardzo łatwo przyszło ci opuścić swojego pana, który rzeczywiście zniknął bez słowa. Moi doradcy są pełni obaw o to, czy nie przyczyniłeś się do jego klęski, zagarnąłeś jego wojsko i łupy, a teraz usiłujesz zrobić to samo tutaj, przywdziewając szatę pokory.
- Moja pani, to są słowa puste i pozbawione sensu, twoi doradcy jak ich nazywasz, czyścili podłogi akademii gdy ja wykładałem na niej wiedzę. Zazdrość i zadufanie w sobie tych nieudaczników, nie mogą sprawić, byś tak łatwo zrezygnowała z mojej pomocy, którą niosę ze szczerych pobudek i...
    Wypowiedź hierofanty wzbudziła wiele emocji wśród świty królowej, kapłani gotowi byli skrócić Mek-alib'a o głowę, a ich drwiny i wyzwiska niosły się echem pośród skał. Irbis syknęła tylko i momentalnie nastała cisza. Królowa zdawała się być rozbawiona, jej wyschnięte usta wygięły się w parodii uśmiechu, za który niegdyś większość królów oddała by całe królestwa.
- Albo jesteś zuchwałym głupcem, oskarżając moich doradców, jak ja ich nazywam, o kłamstwo, albo mówisz prawdę, którą niełatwo będzie ci udowodnić.
- Pani, nie jestem w stanie przeciwstawić słów przeciw słowom, i tym samym dowieść swojej racji, pozwól mi zatem działać, pozwól, bym razem z tobą ruszył w głąb tej bezkresnej jaskini i tam dowiódł swojego oddania i miłości jaką ciebie darzę...
- Co powiedziałeś? - Ton, jakim Irbis wypowiedziała te słowa, nie wróżył hierofantowi niczego dobrego, w porę jednak zorientował się w swoim będzie i padając na kolana wykrzyczał poddańczo.
- Miłością do królowej swojej! Pani, nie śmiał bym swym marnym uczuciem darzyć cudu jakim jesteś, wybacz proszę, że słowa me zabrzmiały...
- Milcz! - Hierofancie przerwał jeden z kapłanów, który wskazał dwóch tomb guard'ów, cały czas pilnujących Mek-aliba. Wojownicy na skinienie podnieśli swoje pobłogosławione miecze, jednak ich ostrza nie opadły. Królowa powstrzymała zniszczenie hierofanty, choć nie spotkało się to z zadowoleniem pośród jej kapłanów.
    Irbis uciszyła swoich podwładnych, ich zachowanie najwyraźniej zaczęło już ją irytować, bo odprawiła połowę, każąc im zająć się przygotowaniami do wymarszu. Następnie zeszła ze skalnej platformy i podeszła do klęczącego hierofanty mówiąc.
- Zrozumiałam co chciałeś powiedzieć i wiem, że mówiłeś to szczerze. Teraz jednak, żądam od ciebie kolejnej, szczerej odpowiedzi, popatrz na mnie. - Rozkazała królowa, a Mek-alib uniósł głowę by popatrzeć prosto w oczy nieumarłej.
- Czy pozwoliłbyś, by te ostrza przed chwilą zniszczyły twoje ciało i odebrały ci ostatki wody?
- Nie.
Odpowiedź usatysfakcjonowała królową, jednak reszta słuchających została po raz kolejny tej nocy zaskoczona. Irbis nie zwracała uwagi na utyskiwania i groźne pomruki, przyglądała się hierofancie z zaciekawieniem, by po chwili rzec.
- Domyślam się, że twoja armia jest w pobliżu, inaczej musielibyśmy długo na nią czekać, na co nie możemy sobie pozwolić.
- Moje wojska są tu, ze mną moja pani, pamiętaj, że wiele lat poświęciłem na studiowanie podróży przez piaski pustyni.
    Irbis słyszała kiedyś, że jeden z kapłanów Taremun'a potrafił chować swoją armię pod piachem, by w czasie bitwy zaskakiwać przeciwników, słyszała nawet, że owe jednostki, potrafiły podróżować w ten sposób, jednak nigdy nie znaleziono na to dowodów.
- Nie ma tu piachu, przynajmniej nie tyle co na południu, chcesz mi wmówić, że twoje szkielety schowały się pod kamieniami?
- Królowo pozwól, że rozwieję twoje wątpliwości. - Nieśmiało odezwał się Mek-alib. - Moja sztuka polega na wykorzystywanie piachu, ale nie w sposób, jaki znasz z plotek i głupich domysłów ludzi, nieogarniętych i niewykształconych.
    Nieumarła skinęła na hierofantę, by ten wstał, odwróciła się do swoich doradców, wydając im nieme polecenie, by nie przeszkadzali więźniowi, cokolwiek będzie usiłował uczynić. Mimo to, kapłani przygotowali się do użycia modlitw w każdej chwili, a dowodzący gwardzistami, rozkazał im bacznie pilnować intruza.
Mek-alib wstał z kolan, sięgnął pomarszczoną dłonią do jednej z sakw, które nosił przytroczone do pasa, nabrał do niej trochę piachu i uniósł dłoń na wysokość swej głowy, to samo uczynił drugą dłonią i gdy był już gotowy, zaczął nucić słowa skomplikowanej inkantacji.
    Ziarna piachu poczęły uwalniać się z zaciśniętych dłoni, jednak zamiast opadać na ziemię, zaczęły wirować wokół hierofanty. W mgnieniu oka, ten wątły wir, zamienił się w istne tornado, a dwie garście piachu, zmieniły się w całe tony drobnych ziarenek. Rozpętała się najprawdziwsza burza piaskowa, jaką często można spotkać na południu, jednak piach zdawał się być niematerialny i przenikał przez wszystko, nie czyniąc nikomu żadnej szkody.
    Irbis patrzyła na ten pokaz zaciekawiona, widziała już podobne sztuczki, jednak w tym przypadku, najbardziej chodziło o zakończenie. Królowa kilkukrotnie musiała przywoływać do porządku swoich kapłanów, którzy wykazywali się nadgorliwością i wyśpiewywali ochronne inkantacje. Nic już jednak nie mogło powstrzymać bezgłośnej burzy Mek-alib'a, która objęła swym obszarem całą okolicę. Kapłan skończył nucić i klasnął w dłonie, burza ucichła, a tony piachu opadły na ziemię i zniknęły momentalnie. Oczom wszystkich którzy je mieli, ukazał się niesamowity widok. Dookoła, ustawione w perfekcyjnych szeregach stały zastępy wojsk Mek-alib'a. Wojownicy królowej chwycili za broń, gotowi w każdej chwili odeprzeć atak zdrajcy, ta jednak, szybko zareagowała i powstrzymała swoich generałów od popełnienia błędu.
    Mek-alib z dumą przyglądał się swojej armii wiedząc, że zaimponował królowej tym pokazem i utarł nosa jej pyszałkowatym doradcom. Kapłan pokłonił się głęboko, jednocześnie podnosząc ręce w stronę Irbis w geście oddania.
- Moja woda, moc, wiedza i ostrze dla ciebie miłościwa królowo. Przyjmij moją pomoc i oddanie, a przekonasz się, że warto mieć we mnie sojusznika, doradcę i...
Kapłan powstrzymał się przed użyciem słowa „przyjaciel”, już raz dziś naraził się podobnymi wyznaniami. Irbis wyczuła to zawahanie, jednak nie odezwała się wcale, zamiast tego skinęła dłonią na hierofantę odprawiając go, a sama udała się w kierunku jaskini.
    Mek-alib odprowadził swoją królową wzrokiem do samej jaskini, gdzie nieumarła zniknęła za jednym z załomów skalnych. Wtedy kapłan wyprostował się, rzucił szydercze spojrzenie w stronę doradców Irbis i odszedł w kierunku swojej gwardii, by przygotować się do ciężkiej próby, jaką miało być zejście w odmęty mroku, wypełniającego jaskinię.

Na obcej ziemi, u boku najwspanialszej, niosąc światło można trwać, a każda chwila zamieni się w wieczność.

PS. Jeszcze krwiopijców po swojej stronie zniosę, w końcu to rodzina nie? ale żeby z tymi wyjącymi barbarzyńcami z północy ramię w ramię? A babcia mówiła, "zostań w domku, idź pobaw się w piaskownicy", trzeba się starszych słuchać następnym razem.

Ostatnio edytowany przez Raziel (2013-06-18 08:48:26)

...rodziny się nie wybiera, wolę mieć za sojusznika wroga, z którym znam się od wieków, niż kogoś z zewnątrz, kto tylko pali morduje gwałci rabuje.
Zresztą, jakie to ma znaczenie, skoro w pierwszej fazie bitwy wszystkie krwiopijce zginą zgniecione stala... tymi tam kamieniami. Omadan nie zakazał przecież spadać kamieni plackiem w swoich prawda?

Ostatnio edytowany przez Raziel (2013-06-18 08:36:15)

Generale Nadamo! Niestety muszę odpuścić, bo najprawdopodobniej będę musiał iść do pracy 30.06.2013. Nie wiem tego na pewno - dowiem się w środę przed danym weekendem, natomiast to stawia pod znakiem zapytania całość zabawy, więc uprzedzam że lepiej mnie do tego nie liczyć, bo jestem zbyt niepewny. Po prostu, jak z niewiadomych przyczyn będę miał wtedy wolne - to wpadnę Wam pokibicować. Starałem się znaleźć zastępstwo na moją ewentualną absencję, jednakowoż termin wykluczył zastępców

@ Alek: Wielka szkoda, że się nie pojawisz na evencie. Doceniam bardzo fakt, że próbowałeś znaleźć zastępstwo do gry. FoD będzie musiało sobie poradzić bez potężnego sojusznika. Punkty Alka prawdopodobnie zostaną rozdzielone jutro więc bądźcie czujni.

Widzę, że ludzie się wykruszają
Jak tylko wymyślę jakąś ciekawą historyjkę to zgłoszę się z moimi Wampirkami.
Mam nadzieję, że szarość plastiku na modelach nikogo nie urazi ;/

blackout_sys napisał:

Bardzo mi przykro, ale ja również muszę odpuścić tę imprezę Mogę ewentualnie zostawić komuś smoka, żeby było w co strzelać z katapult xD

To w takim razie ja mogę udostępnić Trebusza, co by było z czego ten kamień wystrzelić. Już raz okazał się dość celny...

Po paru dniach przeprawy przez dżunglę armia dotarła do starożytnych monumentów, zbudowanych za czasów Przedwiecznych.
- To tutaj. - powiedział Tepkrox do Req-non'a – Przygotuj swe wojska, niedługo przejdziemy przez portal.
- Saurusy są zawsze gotowe na rozkaz – odparł pogardliwie.
- Dobrze, a teraz nie przeszkadzajmy wielkiemu Kapłanowi
Parę chwil później, otworzył się wielki portal.
- Ruszamy kolumną! Najpierw skinki, potem przejdzie Lord Zlatlii wraz ze strażnikami, a potem saurusy i reszta skinków! - zawołał Req-non.
Pierwszy granicę portalu przekroczył Tepkrox. Wszystko szło zgodnie z planem. Gdy Req-non wstąpił do portalu oślepiło go światło, lecz po krótkiej chwili znów kroczył po ubitej ziemi. Obrócił się i ujrzał jak oddział saurusów wojowników wyłania się ze światła. Nagle usłyszał wielki huk. Ziemia zatrzęsła się, a portal zaczął się kurczyć. Zlatlii zaczął wymachiwać rękami, lecz bezskutecznie – po chwili portal całkowicie się zamknął
- Co się stało?! Gdzie reszta naszej armii?! - zawołał dowódca saurusów
- Demony. Wyczuwam obecność.  Wrota otwarte.  Musimy się pośpieszyć. - wybełkotał Slann, wciąż próbując rzucać czary.
- Tepkroxie, wytłumacz mi co się stało!
- Wyczuwam zmianę wiatrów magii. Wnioskując z tego co czcigodny lord Zlatli powiedział, to otwarto portal prowadzący prosto do świata chaosu. Sadzę, że nasz przywódca właśnie próbuję zapobiec przedostania się przez tą bramę niezliczonej ilości demonów, lecz niestety to wymaga zbyt dużej ilości mocy, by utrzymać także nasze przejście.
- Na Choteca! Jak mamy walczyć z nimi z taką "armią"?
- Nie wszyscy w tej krainie są nam wrogami. Razem może nam się udać.
- Oby. Inaczej ten kawałek świata spotka zagłada

Szczątki wielkiej armii, która wyruszyla z Tlaxtlan zaczęły poruszać się dalej wprost do twierdzy Crag Mere z nadzieją na przywróceniu równowagi i wypełnienie Wielkiego Planu Przedwiecznych.

Wrażliwi niech zatkają uszy, uprzedzę tylko, że z Blackiem łączy mnie wielka nienawiść, dlatego więc mogę sobie pozwolić na odrobinę uszczypliwości względem niego, zaczynam wiec.

Black! łosiu ty jeden kudłaty, zdrajco jedna! GRAĆ masz na evencie bo jak nie, to więcej z tobą w statki grał nie będę, nie będę też więcej dawał tobie wygrywać w cokolwiek, jak to było do tej pory. Wiem gdzie mieszkasz, gdzie pracujesz, znam twoją rodzinę, wiem gdzie mieszkają, wiem gdzie pracują, znam... no w każdym razie masz czym ryzykować, a nie powinieneś.
Teraz ładnie chyć za klawierkę, i napisz grzecznie, że się strasznie pomyliłeś i na event przyjdziesz NA PE WNO!

Nieumarli pod wodzą Viktora Drakona szykują się do wymarszu!
W skrócie będę na 100%

Czy brama i warpstone będą odporne na zasadę poison? ; )

Demon Gate: immune to poison attack, killing blow, heroic killing blow

Warpstone: immune to poison attack, killing blow, heroic killing blow

Punkty będą jutro, liczę, że nikt już nie odpadnie do niedzieli

A oto jak wyglądają Wasi generałowie po przejściach z poprzedniego Eventu:

1.EINAR PÓŁDEMON -1A

2.MEK-ALIB -1S

3.ERBIS +1WS, +1BS

4.RODERYK +1S

5.GUSTAW SCEBERRA +1T

6.GORGUL ZWANY ŚWIERDZIERUSEM +1A

Prosiłbym żeby generałowie mieli ten sam "sprzęt" co na poprzednim Evencie. Nowi generałowie mogą być tworzeni od zera.

taki trochę problem wyskoczył... okazuje się że w niedzielę nie będę miał żadnych warriorów ani maruderów ani knightów chaosu, gdyż część moich figurek została w mieszkaniu mojego brata, który sobie wyjechał na konkurs na cały weekend. Oczywiście nikogo w tym czasie nie będzie w jego mieszkaniu więc nie mam jak ich odzyskać...

Tu pojawia się prosba: czy ktoś pożyczyłby mi na czas eventu jakieś modele chaosu, cobym mógł chociaż cory wystawić?

ja 20 rycerzy Chaosu pieszych pomalowanych, 8 konnych niepomalowanych moge przytaszczyc. mam tez koziołki około 40 jak trzeba i 10 warhoundow, oraz minotaura.

Ostatnio edytowany przez Raziel (2013-06-28 18:07:29)

Drogi Czysie, jak mówi staropolskie przysłowie: "Dobry zwyczaj figurek bratu nie pożyczaj". To nieładnie ze strony brata, że Ci nie zostawił kluczy. Kto mu będzie podlewał kwiatki?!?! Zgadaj się z FoD żeby Twoja rozpiska miała ręce i nogi bo wiem, że FoO ostro planują.



FAQ do Eventu:

1.Warpsotne i Demonic Gate posiadają zasady: immune to poison, killing blow and heroic killing blow.

2.Szarża flyerami na platformę jest możliwa tylko jeżeli jest tam miejsce do wylądowania. Cała podstawka musi wówczas znajdować się na platformie. Jeżeli nie ma miejsca nie można szarżować. Oddział będący na platformie posiada zasadę unbreakable i nigdy nie goni pokonanych przeciwników. Sam dobrowolnie nie może zejść z platformy. Wyjątek stanowią niezdane testy głupoty (itp.), oraz czary przesuwające.

3.Prawdopodobny czas gry:

10.00-13:15 - I Bitwa
13.50-14.10 - Wikt i opierunek
14.15-17.45 - II Bitwa

FAQ do Eventu:

1.Warpsotne i Demonic Gate posiadają zasady: immune to poison, killing blow and heroic killing blow.

2.Szarża flyerami na platformę jest możliwa tylko jeżeli jest tam miejsce do wylądowania. Cała podstawka musi wówczas znajdować się na platformie. Jeżeli nie ma miejsca nie można szarżować. Oddział będący na platformie posiada zasadę unbreakable  i nigdy nie goni pokonanych przeciwników. Sam dobrowolnie nie może zejść z platformy. Wyjątek stanowią niezdane testy głupoty (itp.), oraz czary przesuwające.

3.Prawdopodobny czas gry:

10.00-13:15 - I Bitwa
13.50-14.10 - Wikt i opierunek
14.15-18:00 - II Bitwa

4.Bez specjalnych bohaterów bym prosił, gramy tak jak ostatnio...

5.Platforma nie daje covera. Strzela się do niej jak do otwartego terenu.

6.Laski kamienne są traktowane jako impassable terrain. Zmiana zasad: rzucamy na hity na początku tury FoO dla WSZYSTKICH w zasięgu (dobrych i złych)

7.Las blokuje LoS, chyba, że widać co się za nim znajduje (normalnie nie po obrysie)

8.Oddział kontroluje punkt kontrolny wtedy, gdy ma więcej modeli w strefie kontroli niż poza nią

Ostatnio edytowany przez omadan (2013-06-29 18:36:15)

Również Ci dziękuję Omadanie za organizację!
Ponadto dziękuję bardzo Xyxelowi, Razielowi i Artoisowi za modele, bez których nie dałbym rady dziś zagrać.
Misje były ciekawe i dobrze mi się w nich grało, także czekam na część 3. Blood in...?

Omadanowi już osobiście podziękowałam, ale wypada powtórzyć na forum.

Super event, bardzo fajnie się bawiłam (mimo tego, ze ogry zrobiły sobie na moich szkieletach autostradę ). Wielka szkoda, że nie udało się dograć drugiej bitwy do końca - imho najlepszej ze wszystkich.

Krzysiu, więc jeszcze raz - dzięki wielkie za świetny dzień, organizację i cierpliwość do rozwydrzonych graczy.

A do całej reszty - miło było Was znowu spotkać, poznać nieznanych i pokulać wspólnie kostki.



PS. Razielu, a Izwora to już pominąłeś! Powinien się obrazić. Alek jak zwykle szerzył swoją propagandę i mądrzył się na temat malowania.

Ostatnio edytowany przez Karolina (2013-06-30 23:15:42)

Brawa dla organizatora za ten świetny event, którego niestety nie dane było nam zakończyć

Dziękuje Wam kochani za obecność na evencie i ciepłe słowa tutaj. Jak sami wiecie jest to gra niezwykle emocjonująca i ciężko się przy niej spieszyć. Niemniej jednak proszę Was żebyście wcześniej planowali co i gdzie wystawicie a także o przyjście na czas Nie tracimy wtedy cennego czasu a skoro ja się mogę przygotować do Eventu to Wy również możecie Z każdego naszego spotkania staram się wyciągać wnioski oraz zawsze biorę pod uwagę Wasze komentarze. Na przyszłość faktycznie muszę się zastanowić czy grać po 2 bitwy równocześnie, czy może lepiej jedną wielką. Za makiety bardzo dziękuję Cav'owi, jeszcze mi się przydadzą, więc nie musicie się obawiać, że już ich nie ujrzycie. Co do kwestii magii to uważam, że raczej było w porządku - radziliście sobie w parach czy drużynach dosyć dobrze więc taki system najwyraźniej się sprawdza. Faktem jest, że nie skończyliśmy zabawy ale skoro nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło dla mnie taki wynik jest zadowalający "Blood in..." od początku był planowany jako trylogia więc może i nawet lepiej się stało, że się nie zakończył w takim momencie. W każdym razie resztę co i jak dowiecie się z fluffu, który powoli piszę. pzdr i dzięki za grę!

PIERWSZA BITWA - Ku Bramom!
















DRUGA BITWA - Na Kamień!