Dzień dzisiejszy:
-...walimyyy! - Krzyk sierżanta Andreskova został zagłuszony przez terkot karabinów, głośne wystrzały autocanonów i rozrywający uszy wizg pocisków, wylatujących z luf ciężkich bolterów.
Kolejna fala nadciągała, zaściełając przedpole kolorowymi pancerzami chitynowymi, niczym groteskowy dywan, poruszany za pomocą jakiejś nieznanej siły.
    Karskini nie przerywali ostrzału, gdy lufy ich karabinów eksplodowały z przegrzania, po prostu odrzucali je na bok i chwytali za świeże, czasem w ogóle nieużywane egzemplarze.
Sprzętu bowiem w forcie Victory nie brakowało, jedyne czego było niewiele, to ludzie, którzy mogli by obsługiwać ten cały arsenał.
    Fort został wzniesiony na planecie Satyron 354 kilkanaście lat wcześniej, przez 211stą brygadę inżynierów Gwardii Imperialnej, na prośbę Inkwizytora Redgasta. Kilka lat później, zakon Crimson Fists zajął opuszczony wówczas fort, tworząc w nim małą bazę zaopatrzeniową.
Dziś, Victory przeżywał właśnie swój zmierzch, budowla została znacznie uszkodzona, zabezpieczenia i umocnienia częściowo poszły w rozsypkę, a wszystko to, za sprawą błędu jednego człowieka.

    Pięć miesięcy wcześniej:
-Fregata transpotrowa Ferocity, zgłoś prośbę o pozwolenie na lądowanie. - Dopraszał się Manns, zawiadujący powietrznym ruchem transportowym.
-Fregata Ferocity, zgłoś prośbę o pozwolenie na lądowanie, odbiór. - Odpowiedziała tylko cisza, wypełniająca głośniki zainstalowane w wieży kontrolnej.
-Ferocity, zgłoś się, w przeciwnym razie wyślę myśliwiec przechwytujący i zostaniesz odeskortowany na orbitę, odbiór.
    Ferocity nabierała szybkości, podchodziła do lądowania pod bardzo dziwnym kontem, niektóre elementy jej kadłuba, zaczynały jarzyć się złowrogo, co oznaczało, że poszycie płonie w atmosferze. Manns już miał chwycić za interkom, by połączyć się z oficerem dowodzącym, gdy z głośnika dobiegł do jego uszu jakiś dźwięk. Mężczyzna przyciszył pokrętłem plumkające wesoło małe radyjko i nasłuchiwał. Nagle jego głowę wypełnił paraliżujący dźwięk, Manns upadł na ziemię, wijąc się jak wąż z bólu, niestety, nikt nie słyszał tego co on, nikogo też nie było w pobliżu by mu pomóc.
    Ferocity rozbiła się niedaleko lądowiska, niszcząc przy okazji małe osiedle obsługi lotniska. Ekipy ratunkowe dotarły na miejsce z dużym opóźnieniem, zaskoczeni sanitariusze i funkcjonariusze straży porządkowej, zjawili się dopiero po kilkunastu minutach, jednak okazało się, że ich spóźnienie nie miało znaczenia. We wraku Ferocity nie było ani śladu życia, tak, jakby załoga wyparowała zabierając ze sobą wszelkie organiczne rzeczy i przedmioty. Jednym słowem, wszystko co żywe, zniknęło z fregaty permanentnie jeszcze przed katastrofą.
Gdyby jednak, ktoś był na miejscu katastrofy wcześniej, na pewno zobaczył by, jak kilka dziwnych istot wymyka się z płonących zgliszczy i chowa się w jednej z dziesiątek jaskiń, upiększających górzysty teren wokół lotniska.
    Manns został postawiony przed sądem, jednak nie było możliwości nawiązania z nim jakiegokolwiek kontaktu, medycy orzekli, że mężczyzna ucierpiał na coś w rodzaju udaru mózgu, co skończyło się zniszczeniem pewnych jego partii, odpowiedzialnych za logiczne myślenie i komunikację. Ostatecznie, Manns trafił do szpitala dla psychicznie chorych, gdzie umarł w ciągu kilku dni, gdyż jego mózg przestał funkcjonować całkowicie.

    Dzień dzisiejszy:
Andreskov cisnął za barykadę przegrzany karabin i chwycił leżący obok granatnik. Nie przykładając się zbytnio do celowania, sierżant po prostu naciskał metodycznie spust, przesuwając lufę nieco w prawo po każdym wystrzale. Stojący obok szeregowy Svieterov, obsługiwał ciężki bolter, niestety, jego kolega ładowniczy nie żył. Leżał w kałuży krwi obok, spoglądając w niebo martwymi oczyma. Svieterov cały czas wykrzykiwał słowa modlitwy do Imperatora, przestając tylko wtedy, gdy brakło mu już tchu. Jego broń śpiewała psalmy razem z nim, niosąc zabójcze „słowa” przed siebie.
   
    Trzy dni wcześniej:
Drużyna kapitana Stevastusa podążała w głąb ciemnej jaskini, oświetlając drogę mocnymi latarkami. Skauci z zakonu Crimson Fists, zostali wysłani przez brata Caspiona, do zbadania sprawy zaginięcia dwóch inżynierów z lotniska. Ponoć obaj odkryli coś ważnego w jednej z pobliskich jaskiń, o czym poinformowali przez radio, jednak od tamtej pory słuch po nich zaginął, zniknęły też sygnały z ich nadajników osobistych, co wydało się bardzo dziwne dowódcy plutonu Gwardii Imperialnej. Obawiając się wysłania swoich ludzi w niezbadane środowisko, dowódca Gwardii poprosił o pomoc Space Marines.
    Stevastus co chwila zerkał na auspex, spodziewając się zobaczyć tam zielone kropki przedstawiające zaginionych, co oznaczało by powrót do bazy i spędzenie reszty dnia w tamtejszej kantynie. Niestety, jedynymi poruszającymi się obiektami byli jego trzej bracia.
Zavera omiatał wzrokiem okolicę, a za jego spojrzeniem, podążała lufa jego ciężkiego boltera. Szedł jako pierwszy, koledzy oświetlali mu ziemię pod stopami, mógł więc skupić się na wyższych partiach jaskini i wypatrywaniu zaginionych.
Nagle Zavera przystanął, towarzysze uczynili to samo niemal bez opóźnienia. Stevastus wysunął przed siebie auspex skanując przedpole , jednocześnie zadając ciche pytanie.
-Co takiego? - Zavera potrząsnął głową, mrugnął kilkukrotnie powiekami by w końcu, po chwili odpowiedzieć.
-Coś... widziałem kapitanie.
-Coś?
-Tak, coś. - Szepnął nieco zdenerwowanym głosem Zavera.
    Oddział oczekiwał jeszcze przez chwilę, po czym kapitan rozkazał ruszać dalej. Zavera strasznie się pocił, nie mógł opanować dziwnego wrażenia, że bez przerwy jest obserwowany. Zdawało mu się, że ściany jaskini patrzą na niego tysiącem czarnych ślepi, w uszach słyszał dziwne szumy i trzaski, które z minuty na minutę przybierały na sile i stawały się bardziej konkretne, jakby przybierały jakiś znajomy kształt. Zaabsorbowani poszukiwaniem inżynierów, marines nie zwrócili uwagi na to, że Zavera idzie coraz wolniej, przesuwając się na koniec, nieco rozproszonego oddziału. Kapitan pierwszy zorientował się, że coś jest nie tak, przystanął na chwilę, spojrzał na Zavera i spytał.
-Wszystko w porządku kadecie? Wróć na czoło drużyny, nie pamiętasz już czego ciebie uczyli na szkoleniach?
Odpowiedzią był chrzęst wciskanego spustu i głośny trzask mechanizmu podającego pociski do komory zamka w ciężkim bolterze, który zastąpił na chwilę usta Zavera i głośno przemówił.

    Dzień dzisiejszy:
Dwaj karskini pocąc się z wysiłku i ze strachu, podawali swojemu koledze kolejne magazynki do autocanona. Dookoła pełno było pustych łusek, nowe co chwila lądowały na ziemi z brzękiem, przyprawiając strzelca o zawrót głowy. Wystrzelił już ponad trzydzieści zasobników i gdyby nie hełm, jego uszy pewnie eksplodowały by od tego huku już dawno temu. Nagle wydarzyło się coś nieoczekiwanego, kolejny wystrzelony pocisk nie opuścił lufy działa, która była już pomarańczowa  z gorąca. Zmęczony i ogłuszony strzelec zareagował zbyt późno i nie zdążył na czas puścić spustu. Następny pocisk odpalił i uderzył w ten, który utknął w odkształconej lufie. Śmierć była szybka i bezbolesna.

    Trzy dni wcześniej:
Stevastus wybiegł z jaskini niczym tropiony lis, jego odwaga i męstwo na chwilę zostały przyćmione przez przerażenie i szok. Marines otrząsnął się szybko i spojrzał przez ramię zwalniając biegu. Właśnie dotarło do niego, co przed chwilą zobaczył, wciskał bezskutecznie przycisk komunikatora, najwidoczniej pocisk z boltera uszkodził jakiś mechanizm i pozbawił kapitana łączności. Staevastus z niedowierzaniem przypomniał sobie wyraz oczu Zavera, który z zimną krwią rozstrzelał swoich dwóch braci z zakonu, a samego kapitana ranił poważnie w ramię. Skaut miał nieswoje oczy, zaciągnięte jakąś dziwną mgłą, nie powiedział ani słowa, po prostu otworzył ogień i strzelał do momentu, aż skończyła mu się amunicja w magazynku. Stevastus zdążył się schować i uciec w kierunku wyjścia, jednak oszalały marines nie podążył za nim, najwidoczniej pozostał w jaskini, stojąc nad zmasakrowanymi ciałami swoich braci.

    Dzień dzisiejszy:
Andreskov wystrzelił ostatni pocisk ze swojej strzelby, po czym sięgnął po torbę z granatami. Wyciągał je jeden za drugim, odbezpieczał i rzucał po prostu przed siebie. Nagle w komunikatorze usłyszał od dawna wyczekiwany komunikat.
-Tu kapelan Assera, do wszystkich Astartes i gwardzistów, utrzymać pozycje, powtarzam, utrzymać pozycje. Imperator jest z nami, przybyły posiłki, powtarzam, wojownicy Imperatora, nasz pan wysłuchał naszych modlitw, posiłki na orbicie, utrzymać pozycje!

    Dwa dni wcześniej:
Kapitan Caspion trzymał w dłoni mikrofon, patrząc z niedowierzaniem na ekran monitora, stojący przed nim na dużej konsoli centrum komunikacyjnego. Marine wahał się, wiedział jednak, że unoszenie się honorem w takiej sytuacji, przyniesie mu klęskę i jego zakonowi, który już raz stał na krawędzi całkowitego zniszczenia. Caspion odchrząknął i wcisnął przycisk nadawania, jego tubalny głos pomknął w eter.
-Tu kapitan Caspion z zakonu Crimson Fists, niech Imperator ma nas w swojej opiece. Nadaję tę wiadomość z fortu Victory na planecie Satyron 354.
Pięć miesięcy temu, doszło tu do katastrofy bezzałogowej fregaty, która na pokładzie przewoziła zarodniki xenos. W niekontrolowany sposób zarodniki dostały się do systemu jaskiń pod miejscowym lądowiskiem, gdzie doszło do wyklucia i gwałtownego rozwoju populacji Tyranidów.
Dziś zanotowaliśmy bardzo silną aktywność psjoniczną w okolicy, a w kilkanaście minut po tym, doszło do pierwszego szturmu obcych na nasze pozycje.
Pierwszy, zaczepny atak odparliśmy bez trudu, lecz teraz stoimy w obliczu totalnej zagłady, zmuszony więc jestem, prosić wszystkich nad którymi czuwa Imperator, by przybyli nam z pomocą, jak najszybciej...

    Dzień dzisiejszy:
Andreskov śmiał się jak nawiedzony szaleniec, patrząc na sunące przez niebo barki desantowe, oznaczające pomoc i wybawienie. Sierżant cisnął ostatni granat w stado termagantów, kłębiące się pod platformą na której stał i wyciągnął z kabury przy pasie pistolet laserowy, jego broń ostateczną. W głowie cały czas szumiało Andreskovi, coś usilnie starało się dostać do jego myśli i przejąć nad nimi kontrolę. Jakaś zbiorowa, nieokiełznana i dzika jaźń, bez przerwy usiłowała zmusić weterana do tego, by rzucił się przez barierkę na dół, prosto w szpony tyranidów.
Z nieba zaczął spadać ogień, to działa barek i Valkyrii dokonywały spustoszeń w szeregach spanikowanych tyranidów. Rój momentalnie wycofał się w głąb górzystego terenu, gdzie nietrudno było znaleźć schronienie, w dziesiątkach jaskiń połączonych wspólnymi korytarzami.
Atak został odparty, tyranidzi wycofali się i przegrupowywali swoje siły, zapewne planując jakiś podstęp, na swój zwierzęcy sposób.
Kolejny atak miał być decydujący, a ukryty wewnątrz góry Pan Roju tym razem postanowił wypuścić do walki całe swoje stado.

Witam i pragnę zaprosić do wzięcia udziału w Evencie czterdziestkowym, który odbędzie się 07.04.2012 w sklepie Bolter.
Przypomnę, iż jest to dzień, w który gania się z jajami po kościołach, więc weźcie to pod uwagę, żeby potem nie było nieporozumień.

Do zabawy zapraszam czterech graczy, którzy wystawią armie lojalistyczne (dla niezorientowanych, armie wierne Imperatorowi Ludzkości), oraz dowolną liczbę graczy, którzy wystawią Tyranidów.

Grających Lojalistami proszę o stawienie się w Bolterze na godzinę 10.00
Grających Tyranidami proszę o stawienie się w Bolterze na godzinę 10.30

Kilka zasad organizacyjnych:
Lojaliści wystawiają armie w granicach 3000 pkt. Jednak nie wolno im wystawić dwóch slotów HQ i dodatkowo, HQ nie może być najmocniejszą opcją. Na przykład Space Marines mogą wystawić tylko jedno HQ i może to być tylko Captain. Black Templars mogą wystawić tylko Castellana. Dark Angels mogą wystawić tylko Chaplaina lub Librariana. Grey Knights wystawiają co najwyżej brother-Captaina. Gwardii nie wolno wystawić Lorda Commissara. Wilki mogą wystawić Wolf Guard Battle Leadera. Nie wolno wystawiać bohaterów imiennych.

Tyranidzi wystawiają armię bez ograniczeń, co przyniesiecie, tym zagracie w bitwie. Jest jednak kilka obostrzeń:
Gracze dowodzący tyranidami, mogą wystawić tylko po jednym HQ i może to być tylko i wyłącznie Tyranid Prime. Za rozwój populacji Tyranidów na Satyron 354 odpowiada jeden Hive Tyrant, który ukrywa się głęboko pod ziemią i stamtąd atakuje umysły swoich wrogów.
Dodatkowo, na potrzeby Eventu, Trygon i Mavloc tracą wszelkie wyskakiwanie spod ziemi i inne podkopy. W czasie bitwy, nie działa żadna tyranidzka infiltracja, wyłażenie z krawędzi i inne tego typu niespodzianki. Tyranidzi będą mieli określone miejsce startowe i stamtąd będą mieli za zadanie dotrzeć do fortu. Nie wolno wystawiać bohaterów imiennych.

Lojaliści mają za zadanie utrzymać fort do czasu, aż na placu boju nie pozostanie żaden tyranida, lub właściciel Boltera nie oznajmi, że Event dobiegł końca.
Tyranidzi, muszą zabić wszystko co żywe na stole, na co będą mieli czas do zamknięcia sklepu.
Oczywiście jasne jest, że skromne siły lojalistów, nie miały by szans wobec nielimitowanej ilości tyranidów, dlatego będą oni dysponowali specjalnymi asetami, które ułatwią im nieco obronę swoich pozycji. O tym, co to dokładnie będzie, gracze dowiedzą się dopiero w czasie rozstawiania wojsk.

Z uwagi na dużą ilość graczy, rozgrywka jak zwykle w takich sytuacjach, będzie nieco utrudniona. Dlatego proszę o cierpliwość i wyrozumiałość, a graczy, którzy mają zamiar wszystkich dookoła popędzać i stresować nerwowym zachowaniem, proszę o pozostanie w domu.
Nie dopuszczam możliwości zostawiania figurek przez graczy, którzy będą musieli przerwać rozgrywkę. Jeśli ktoś, z jakichkolwiek powodów będzie musiał opuścić zabawę, zabiera swoje figurki, bez względu na to, jaka sytuacja będzie na stole. Z zostawianiem figurek kolegom do grania, zawsze są jakieś kłopoty i niejasności, z doświadczenia wiem, że to tylko psuje zabawę.
W czasie trwania Eventu, będziemy zwracać uwagę na kulturę osobistą i zachowanie graczy, to ma być dobra zabawa w miłym towarzystwie, a nie wydzieranie mordy w przydrożnej knajpie.

Jeśli są jakieś pytania, zadawajcie je w tym temacie.
Graczy Lojalistów, proszę o zgłaszanie chęci wzięcia udziału w Evencie. W zgłoszeniu proszę o podanie frakcji i kosztu armii. O uczestnictwie zadecyduje kolejność zgłoszeń.
Grających Tyranidami, również proszę o zamieszczanie zgłoszeń z limitem punktowym jaki ze sobą przyniosą.

Ostatnio edytowany przez Raziel (2012-03-22 16:42:21)