3000 Dark Angels meldują się:)

Jak na razie, Dark Angels w sile 3000pkt muszą się bronić przeciwko prawie 20000pkt napastników.
W imieniu Space Marines proszę, pomóżcie.

W sobotę, każdy gracz, który dysponuje armią do WH40K będzie mile widziany, jeśli zdecyduje się dołączyć do obrony/ataku na osamotniony fort.

Avatarofhope, postaraj się o sojuszników, bo inaczej żywy z tego fortu nie wyjdziesz.

PS. Niezależnie od tego ilu graczy się zgłosi, bitwa się odbędzie, najwyżej potrwa nieco krócej niż przewidujemy, chociaż nie można powątpiewać w męstwo dzielnych Aniołów.

Ostatnio edytowany przez Raziel (2010-10-04 20:38:16)

Czy mozna sie dolaczyc ewentualnie, troche po 15.00 ? Pomijam juz szczegol, ze tylko jakies marne 1000-1250 punktow, ale poniewaz moj odwieczny partner do grania (Cieply) gra sukcesorami Dark Angelsow, wiec jakos tak dla odmiany, zamiast sie z DA trzaskac, sprobowal bym ich wesprzec moimi Tau... tylko niestety na 13.30 mam sprawe do zalatwienia i nie wiem ile mi to potrwa. pozniej juz wolny jestem i chetnie bym sie przylaczyl. Wiec ?

Po dokładnym podliczeniu pkt, wychodzi mi ich 3100 - nastawionych na ostrą obronę zakapturzonych zakonników. Od razu nasuwa mi się pytanie, czy w związku z rozmiarem bitwy mógłbym w skład swojej armii włączyć nadliczbową liczbę HQ? W chwili obecnej w rozpisce mam Company Mastera oraz Interrogator Chaplaina. Dysponuję, jeszcze jednym kapelanem i bardzo chciałbym włączyć i jego do bitwy - jeżeli oczywiście adwersarze się zgodzą. W takim wypadku wartość mojej armii wzrosłaby o kolejne jakże ważne 100 pkt, a myślę że nie zaszkodziłoby to tak strasznie balansowi naszego spotkania.
Co do sytuacji w jakiej znaleźli się obrońcy - przyjmuję, że fluffowo na potrzeby bitwy nie będę trzymał rezerw oraz urządzał dip strajków (bo niby i skąd mieliby się terminatorzy teleportować skoro statek zniknął).

P.S.
Liczę na to, że echosonda przyciągnie jeszcze jakichś niespodziewanych sprzymierzeńców (oprócz powitanego z radością kontyngentu Tau-owskiego), choćby futrzastych kosmicznych wilków:)

Ostatnio edytowany przez Avatarofhope (2010-10-07 22:56:42)

O sojuszników się nie musisz bać Avatar, mam przecieki, jakoby na twoje wezwanie odpowiedzieli Eldarzy, jakiś zakon Space Marines. Sam nie będziesz
Co do twojego pierwszego pytania, śmiało możesz upchać co tam masz (to nagięcie reguł dotyczy tylko Ciebie, innych obowiązuje normalny force organization chart).
Poza tym, nie zapominaj, że w forcie są niedobitki zakonu Crimson Fists. A jeśli o scenariusz bitwy chodzi, to znasz mnie na tyle, by nie obawiać się braku balansu. W końcu to obrońcy mają się dobrze bawić, my atakujący, po prostu wystawimy największy Mrok jaki mamy na stół i przetestujemy jego mroczność

Może następnym razem:)

nie umarł jeszcze ten pomysł z braku chętnych? Pojawię się jutro z 2k Blood Angeli i ok 2k Space Wolves - czyli łącznie 4k lojalistów. For the Emperor!

jak już skończycie to napiszcie jaki wynik mniej więcej I fajnie by było jakby te zdjęcia wrzucić gdzieś żeby wszyscy mogli podziwiać. Tak z ciekawości: ktoś w ogóle ogarnął zasady na jakich działali ci moi marines? czy po moim odejściu nikt nie mógł ogarnąć faktu, że libra ma 5 ataków z S10 na szarży z PW, z Preferred enemy i necroni wygrali jednak na tej prawej flance?

Ostatnio edytowany przez scoiatael (2010-10-10 15:45:05)

No niestety nie ogarnąłem. Rozpiskę znalazłem dopiero na samym końcu, także uznaliśmy ze będziemy grali na WYSIWIG Twoimi figurkami. Takze libra był zwykłym librarianem itp. Na prawej flance assault marines wraz z capitanem utrzymali sie do samego końca. Co do wyniku bitwy - Wygraliśmy - dowódca przeżył i przybyła flota lecąca nam na ratunek:)

P.S.

Nie wiem czy byłeś świadkiem najfajniejszej potyczki (moim zdaniem) w grze - demon prince Raziela skosił hive tyranta w pierwszej rundzie walki.

Ostatnio edytowany przez Avatarofhope (2010-10-10 17:45:48)

No cóż jak wcześniej napisałem libra był dla nas zwykłym librą. Został sklepany przez Sorcererów:)

Na początek, dziękuję wszystkim za udział w grze.
Poszło dosyć sprawnie, choć pod koniec było parę kłótni i sporów, ale to tak jest po dwóch dniach ciężkiego myślenia. Było też parę sytuacji, gdy miałem ochotę wywalić przez okno naszą "młodzież" (walczyłem ze sobą jak lew żeby tego nie zrobić) ale tego robić w Bolterze nie wolno. Dziś się to zmieniło, bo wynegocjowałem u Piotra, że jak będę celował w żywopłot na dole, to mogę rzucać niegrzecznymi ludźmi, więc proszę wziąć to pod uwagę. Przy okazji, przepraszam niewinnych, za kilka bluzgów, które posłałem w eter.

Co do zdjęć, każdy z uczestników bitwy, otrzyma zdjęcia na płycie, jak tylko je obrobię. Ponadto, zdjęcia dam Piotrowi, żeby najciekawsze umieścił tu na forum.

Bitwę wygrali Dark Angels avatara, oraz jego sojusznicy. Nie dopuścili sił Chaosu do fortu i ocalili Mistrza zakonu Crimson Fists. Nie bardzo wiem jaka była różnica w punktach naszych sił, ale walka była dosyć wyrównana, choć z tury na turę ilość i jakość sił Chaosu zaczynała przytłaczać aliantów.

Z niezapomnianych dla mnie pozytywnych akcji, to wspomniany pojedynek Daemon Princa z Hive Tyrantem a potem z drednaugtem, którego też powalił w pierwszej turze walki.
Z mało heroicznych wyczynów, to zapomniałem strzelić Obliteratorami po teleportacji i w którejś z tur nie poruszyłem w ogóle oddziałów z lewej flanki.

Co do wspomnianego oddziału scoiataela, niestety tak to jest, gdy ma się dowodzić nieznanymi sobie jednostkami. Co prawda te czarymary które tam były nie przydały się, ale sam fakt, że coś nie zostało wykorzystane przez naszą niewiedzę, jest niesmaczny i niezbyt satysfakcjonujący, ale to nie nasza wina.

PS. Jarv wyczyść skrzynkę.

Ostatnio edytowany przez Raziel (2010-10-10 20:05:39)

Ja na bank opowiadanie trzasnę, ale działo się zbyt wiele, żeby dokładnie to zapamiętać więc troszkę poubarwiam. A pod koniec, to już nawet czasu na robienie zdjęć nie miałem.

Kapelan Ignis wraz ze swą drużyną dowodzenia zajęli pozycje w centralnej części donżonu obleganej fortecy. Mroczne Anioły przybyły  w to miejsce w odpowiedzi na sygnał S-O-S nadawany przez braci z zakonu purpurowych pięści z zamiarem ewakuacji ocalałych. Niestety kontakt z okrętem zakonnym umiejscowionym na orbicie został zerwany z niewyjaśnionych przyczyn. Siły Mrocznych Aniołów, które dokonały desantu na planetę zostały odcięte. Dowodzący operacją Mistrz 3 Kompanii – Orias, zdecydował się na ufortyfikowanie części sił w klasztorze, sam zaś w eskorcie weteranów kompanii miał poprowadzić szturm z lewego skrzydła na nadciągające siły chaosu. Na prawej flance pozostawił oddanego kapelana Graliena – weterana wielu bitew, wraz z  1 drużyną terminatorów - Serafin oraz wsparciem w postaci transportera razorback oraz połową 3 drużyny taktycznej – Aniołów Zemsty wyposażonej w broń przeciwpancerną. Sam Mistrz dowodził bitwą z pokładu swojego osobistego Land Ridera Crusadera – Posłańca Pomsty.  W natarciu miała wziąć także udział 2 drużyna terminatorów – Archanioł.
Wsparcie w bitwie nadeszło ze strony bratnich zakonów, ale także z najmniej spodziewanej strony – od obcych. Z niewiadomych przyczyn, do bitwy włączyła się horda orków oraz spore stado tyra nidzkich stworzeń.
Słońce powoli wschodziło ukazując oczom obrońców straszliwą hordę mrocznych bogów. Bitwa miała się zacząć lada chwila.

Raziel napisał:

miałem ochotę wywalić przez okno naszą "młodzież" (walczyłem ze sobą jak lew żeby tego nie zrobić) ale tego robić w Bolterze nie wolno. Dziś się to zmieniło, bo wynegocjowałem u Piotra, że jak będę celował w żywopłot na dole, to mogę rzucać niegrzecznymi ludźmi, więc proszę wziąć to pod uwagę.

Tak właśnie. Żywopłot jest poza terenem Boltera, więc można śmiało

jarv napisał:

@Raziel - mam czysta.... nie wiem o co biega, ale ogolnie, to chyba wina forum jako takiego. Wlasnie probowalem wyslac PW do ciebie i tez dostaje info o przepelnionym inboxie.

Już powinno być dobrze, bo próbowalem. Dodatkowo zmienię wielkość skrzynki

Avatarofhope napisał:

Mam nadzieję, że kolega prowadzący w pierwszym dniu Black Templarów się ujawni i odezwie do mnie - co do broni dla termosów.

Dałem mu namiar na Forum

Jestem za - nigdy jeszcze nie gralem, a bardzo chetnie bym rozegral jakas bitwe w ruinach imperialnego miasta - tym bardziej, ze tam mozna naprawde fajnie taktycznie pograc, a nie tylko do przodu i do przodu... ;] Moze zalozmy jakis osobny watek, coby w tym juz nie offtopowac - i zacznijmy dyskutowac nad zbudowaniem makiet.

YAY. Pełen "szacun" za full serwis ;]

He he. To są płyty państwowe, Wojska polskiego. Czyli z waszych podatków koledzy

Oto obiecany raport z bitwy. Nie wszystko zdołałem zapamiętać i nie wszystko widziałem, szczególnie mgliste były dla mnie wydarzenia po stronie Imperialnych, więc ich sprawozdanie zostawiam Wam do stworzenia, jeśli oczywiście będziecie mieli na to ochotę. Ubarwiłem więc troszkę swoje opowiadanie.
Jeszcze raz dzięki za wspaniałą zabawę.

PS. Sorki za spacje, ale na forum nie da się akapitów zrobić, a bez nich czytanie długiego tekstu to mordęga.


Planeta Urathu, data nieznana.
Kein Unfeeling patrzył na plecy odchodzącego Betrezaela. Sorcerer wsiadł do zatłoczonego transportera Rhino, gdzie czekało na niego dziewięciu Chosen’ów.
Daemon Princ w głębi swego czarnego serca cieszył się, że ma po swej stronie tak oddanego i zabójczego sojusznika. Nie raz Betrezael przechylał szalę zwycięstwa na korzyść Piratów Keina. Nie raz też, ratował swego pana z opresji i choć Kein miał wielu generałów, to tylko sorcererowi oddawał swą armię pod dowództwo, jeśli akurat sam nie mógł dowodzić.

Książę zerknął na pozostałych sojuszników, którzy czekali na jego rozkaz do wymarszu. Najbliżej stał wielki Lord zakonu Thousand Sons. Wyznawca Tzeentcha był bardzo tajemniczy, nigdy nie wyjawił swego imienia i trzymał się na uboczu. Wydawało się, iż ciągle jest pochłonięty rozmyślaniem i kontemplacją nad tematami, o których niewielu mogło mieć pojęcie. Lord przyprowadził ze sobą milczącą, aczkolwiek potężną armię, której szeregi stały cicho niczym duchy we wschodniej części doliny. Jedynie opętany Defiler zachowywał się trochę niespokojnie, a uwięziony w nim demoniczny byt, wył przeraźliwie i stąpał z nogi na nogę jak rozgniewane dziecko.

Kolejnym sojusznikiem Keina był Lord z Black Legion. Adehadetos przybył na wezwanie do walki, gdy tylko dowiedział się o forcie pełnym wyznawców fałszywego Imperatora. Jego niewielka grupa uderzeniowa, wspierana była przez Predatora i Landridera, a kilku wyznawców Khorna, swymi potępieńczymi rykami zapowiadało krwawą jatkę.

Po lewej stronie stał milczący Vaxus. Power armour tego Czempiona pokryty był śmierdzącym śluzem i pęknięciami, z których wyciekała ropa. Niesamowity odór, towarzyszący temu wyznawcy Nurgla sprawiał, że wszyscy odsuwali się na boki, obawiając się paść trupem uduszeni niesamowitym odorem. Vaxus przybył wraz z zastępem Traitorów z Imperial Guard. Ich atutem była nieustępliwość, szaleństwo i ukradziony Bazylisk, który mógł mocno zaszkodzić załodze broniącej fortu.

Czempionowi Nurgla, z zaciekawieniem przyglądał się Kroot Master Shaper Odma’uk. Zwabiła go tu obietnica wspaniałej uczty na poległych, oraz wielkie skarby znajdujące się ponoć we forcie. Shapera i jego klany przywieźli Piraci Chaosu jedną ze swoich barek obiecując, że po wykonanym zadaniu odwiozą ich na Tagos, ojczystą planetę Odma’uka. Większość Krootów nie wyrażała zadowolenia perspektywą walki po stronie zdradzieckich Chaotyków, jednak gdy zobaczyli pole bitwy usiane świeżymi trupami, ich wątpliwości zostały rozwiane raz na zawsze.

Ostatnim z sojuszników Daemon Princa był Lord Necron. Nie był on bynajmniej sojusznikiem z własnej woli. Na jego szyi wisiał Kastigator, artefaktyczna obroża, którą wieki temu wykonali Eldarzy na planecie Iszy. Razem ze swymi zbuntowanymi braćmi prowadzili wyniszczającą wojnę domową, gdy w ich świecie pojawili się Necroni. Dark Eldarzy wykuli ze zdobycznego Necrodemis obrożę, której moc pozwalała zniewolić dowolny necroński byt. Obroża miała eteryczną smycz, wyglądającą jak złoty łańcuch. Ten, kto trzymał Necrona na tej smyczy, mógł nakłaniać go do swej woli, karząc w razie potrzeby potężnymi wyładowaniami energii, sprawiającymi cierpienie Necronom. Kein zdobył ów artefakt w czasie swych podbojów w układzie Warkocza Iszy, gdzie też napotkał Lorda Necrona na swej drodze. Schwytał go i od tamtej chwili, wykorzystywał necrońską armię do podbijania światów.

Teraz Książę miał przed sobą tylko jeden cel, zrównać z ziemią fort imperialny, schwytać dowodzącego nim Astratosa, zakonnika z Crimson Fists i wyrwać mu serce. Wydawało się, że zadanie to będzie proste, ale Piraci Chaosu Keina oblegali fort już od miesiąca i nie udało im się nawet zniszczyć głównej bramy, a co dopiero wejść do środka. Teraz jednak, gdy zastępy sojuszników Chaosu były tak liczne, bitwa nie powinna trwać dłużej niż dzień, może dwa.

Do Keina podbiegł czempion z oddziału Infiltratorów donosząc, że Krooci i zwiadowcy zajęli pozycje na flankach. Kolejna informacja dotarła do Księcia z orbity, gdzie krążył jego pancernik i kilka fregat. Flota toczyła w przestrzeni zacięte walki z siłami Imperium, które pojawiły się w przeciągu kilku dni. Niepokoiło to trochę Keina, ale miał nadzieję, że jego flota nie dopuści do desantu wroga na planetę. Kilka dni wcześniej, udało się przepędzić okręt marines z zakonu Dark Angels. Książę czuł jednak, że doszło do desantu, ale jak dotychczas, nie potwierdzono mu tej informacji.

Poszczególni czempioni meldowali swoją gotowość, Kein odprawił sojuszniczych przywódców, upewniając się przed tym, że pamiętają swoje cele i zadania. Gdy już został sam, rozprostował skrzydła i ryknął swym donośnym głosem. Na rozkaz, szeregi wojowników Chaosu ruszyły pędem do przodu. Dziewięciu Chosen’ów w terminatorskich zbrojach, kroczyło ciężko za Keinem, który co chwila poganiał ich i popędzał.

Na zachodzie Traitorzy oraz legiony Necronów ruszyły do boju, wzniecając tumany kurzu pokrywającego piaszczystą pustynię wokół fortu. Na zachodzie ruszyła fala Automatonów Tzeentcha i dowodzących nimi czempionów, skrajem doliny pędzili wojownicy z Black Legion’u. Centralną część pola bitwy wypełnili Piraci Keina. Bitwa zaczęła się od huku dział dwóch Defilerów i Bazyliska, wtedy też okazało się, że załoga fortu bynajmniej nie była osamotniona i bezsilna. Na imperialny sygnał SOS odpowiedziało kilka zakonów marines, Gwardia Imperialna oraz, co bardzo zaskoczyło Keina, Orkowie. Nagle zwiadowcy zaczęli zarzucać Księcia doniesieniami z linii frontu. Informowano o obecności kilku Landriderów, Demolishera i innych lżejszych pojazdów pancernych. To mocno komplikowało zadanie, które miało być takie proste dla Keina i jego sojuszu.

Odma’uk przeczesał pazurami swoje wypustki na głowie, zahaczając o jadeitowe korale. Zatroskany spojrzał na swoich Krootów, widząc jak usilnie starają się przylgnąć do ziemi, by pozostać niezauważonymi przez wroga. Master Shaper wiedział, że to będzie ciężka bitwa. Krooci doskonale walczyli w dżungli, gdzie ich zasadzki i pułapki dawały im niewyobrażalną przewagę w walce. Tutaj, na piaszczystej, płaskiej pustyni byli niczym kaczki do odstrzału. Jedynie wrodzona zwinność i szybkość mogła pomóc Krootom w zwycięstwie na tej nieprzyjaznej planecie. Odma’uk spojrzał na swój auspex, czerwona lampka komunikatora mrugała przyćmionym światłem. „Chyba musze wymienić żaróweczkę” pomyślał Shaper i wsłuchał się w głos z głośniczka, który kazał Krootom atakować pojazdy na północnym wschodzie. Odma’uk zaklekotał dziobem. Dziesiątki Krootów zerwały się z ziemi i popędziły, na powitanie stalowej śmierci.

Tym czasem na zachodzie, czempion Nurgla Vaxus, miał właśnie popędzić swoich Traitorów na fort, gdy usłyszał szum silników atmosferycznych. Znał ten dźwięk z dawnych lat, kiedy jeszcze jako marines z zakonu Salamandry brał udział w desantach za pomocą Droppodów. Chaotyk spojrzał w ciemne niebo i zobaczył jak pomalowany w czerwone barwy Blood Angels Droppod zmierza w kierunku powierzchni planety. Transporter wbił się w ziemię, nieopodal Bazyliska Traitorów, którego załoga właśnie przygotowywała ładunek do kolejnego strzału. Vaxus bez chwili wahania dał rozkaz do szarży, ruszył biegiem w kierunku transportera widząc, jak wysiada z niego kilku Terminatorów. Blood Angels obrali za cel wielkie działo i jedną salwą zamienili je w masę stopionej plastali. W chwilę potem, promienie laspistoli Traitorów powaliły kilku z nich, a szalona szarża masy wrzeszczących ludzi, zalała samobójczy oddział elitarnych wojowników. Vaxus bez strat własnych, ruszył razem z Traitorami w kierunku fortu, pozostawiając za sobą zmasakrowane ciała Terminatorów i uszkodzonego Droppoda.

Na południowym zachodzie, przez pole bitwy majestatycznie przesuwały się dwa Monolity, co chwilę teleportując necrońskich wojowników, dzięki czemu front zaczął się gwałtownie przesuwać w kierunku umocnień imperialnych. Stada Destroyerów, korzystając ze swojej niebywałej mobilności, zalewały przeciwników morzem promieni gaussa, co chwilę zmieniając pozycję i uniemożliwiając wrogom wzięcie siebie na cel.

Fort, co chwila rozbłyskiwał światłami salw z broni energetycznej. Alianci mieli już w zasięgu pierwsze jednostki sojuszu Chaosu i na nich skupiali swój morderczy ogień. Wszystko, co choć na kilka metrów wychyliło się przed szeregi głównej hordy, ginęło natychmiast pochłaniane ogniem plazm, laserów, rozrywane na strzępy orkowymi kulami i pociskami bolterów dzielnych marines.

Kein biegł przez pustynię niczym kolos otoczony dwa razy mniejszymi od siebie wojownikami. Miał ochotę rozpostrzeć skrzydła i wzbić się w powietrze, ale miał przy sobie ochroniarzy Terminatorów, którzy nie polecieliby zbyt daleko. Książę zacisnął więc zęby ze złości i biegł dalej, co chwila zwalniając, żeby Chosen mogli nadążyć. Wzrok Keina błądził po polu bitwy analizując sytuację. Na zachodzie Necroni parli niestrudzenie do przodu. Na wschodzie Lord Thousand Sons oraz Adehadetos powoli, lecz nieubłaganie otoczeni tumanami kurzu, zbliżali się do nowo przybyłych jednostek wroga. Jednak centralna część armii poruszała się nader ślamazarnie. Piraci grzęźli w piachu, przewracali się co chwilę i wpadali jeden na drugiego. Kein nie miał im tego za złe, już sam kilka razy o mało nie wyrżnął pyskiem w ziemię. Miał tylko nadzieję, że zdoła dostać się pod bramę fortu, a wtedy nic już go nie powstrzyma.

W oddali rozbłysły eksplozje, Krooci dopadli kilka pojazdów marines, zamieniając je w dymiące wraki. Niestety swoje sukcesy przypłacili życiem. Grupa Infiltratorów starła się z marines z zakonu Dark Templars ponosząc dotkliwe straty, ale mimo to udało im się znacznie przesunąć linię frontu w głąb terytorium Imperium. Swoim poświęceniem, zagwarantowali grupie Krootów doskonałą pozycję do ataku. Wkrótce kanibale dobrali się do ucztowania na ciałach poległych Templarów. Niestety, nieubłagany apetyt, po raz kolejny w historii Krootów okazał się dla nich zgubny. Nacierający za nimi Possessed marines, widzieli jak ich zajęci jedzeniem sojusznicy giną wystrzelani niczym rzutki na strzelnicy. Nieco bardziej na zachód od pozycji Possesstów, dwa wielkie Monolity sunęły nad piaszczystymi wydmami, co chwilę rażąc wroga promieniami gaussa i bez przerwy teleportując zastępy Necronów, byle bliżej fortu. Za Monolitami maszerowali Pariasi, dowodzeni przez samego Lorda, który co chwila musiał używać mocy orba, by przywrócić swoje jednostki do „życia”. Dookoła bowiem, eksplodowały ciężkie pociski Demolishera i fontanny plazmy wystrzeliwane z fortowych umocnień. Ziemię ryły promienie laserów i tony kul wysyłanych przez dziesiątki dział zamontowanych na Dreadnought’ach, Razoback’ach, Chimerach i Landrider’ach. W powietrzu zawisł nawet latający transporter Gwardii Imperialnej, ale szybko został zestrzelony przez Haevy Destroyer’ów. Mimo ściany ognia, jaką obrońcy fortu witali Necronów, ci nieubłaganie wstawali z martwych i parli do przodu, front zachodni zaczął się załamywać. Natomiast w centrum panował względny spokój. Piraci Chaosu poruszali się powoli, nie stanowili więc zbyt groźnego celu dla obrońców, którzy skupili się teraz na wschodniej części doliny, gdzie Krooci, Adehadetos i Lord Tzeentcha miażdżyli wszelaki opór. Krooci zostali wybici do nogi, została tylko Rada Starszych. Jej członkowie w samobójczym ataku rzucili się na nadjeżdżające pojazdy. Ogma,uk poważnie ranny, został zabrany przez Kari’dana, Shapera Head Hunterów i razem zdołali uciec na zachód, gdzie schowani pośród wydm, dotrwali do końca bitwy. Adehadetos puścił przodem swoich marinsów, osłanianych przez Predatora i szalonego Ladridera, który celnymi salwami dział laserowych co chwila wzniecał płomienie na pokładach alianckich pojazdów. Duch walki był tak wielki w szeregach Black Legion’u, że bez problemu marines Chaosu przebili stalową ścianę czołgów wroga i wbili się w nadbiegających Orków, niczym lawina pędząca ze stoku na przedmieścia ludzkiej osady.

Niedługo po tym, w tamtym rejonie rozbłysły światła portali. Czempioni Thousand Sons otworzyli przejścia do sfery, której żaden śmiertelnik nie chciałby oglądać na własne oczy. Stada Horrorów i Flamerów wybiegły z świetlistych bram, zalewając pole bitwy różową masą i piekielnym ogniem, wypluwanym z ich pysków i zmutowanych kończyn. W powietrzu aż zawrzało, magowie Tzeentcha zatrzymali się, śpiewając inkantacje, których słowa mroziły krew w żyłach słabych ludzi. Magia trzaskała wyładowaniami, rozświetlając okolicę niczym gromy, piach unosił się w powietrze, tworząc niesamowite wzory, wyglądające jak odbite w lustrze koszmary szaleńca. Nagle wszystko ucichło, piach opadł z sykiem, a w powietrze poleciały dziesiątki kul ognia. Orkowie, Space Marines i Gwardiści patrzyli oniemiali, jak w ich kierunku leci zagłada. Magiczne płomienie rozbiły się w szeregach aliantów, wzniecając niezliczone pożary, pochłaniając w mgnieniu oka dziesiątki istnień. W między czasie, drużyna szturmowa Terminatorów Thousand Sons wylądowała nieopodal bramy fortu. Lord Tzeentcha uśmiechnął się złośliwie. Jego plan zadziałał, miał tylko nadzieję, że wrogowie skupią się na demonach i pozwolą Terminatorom dojść do bramy, a wtedy zwycięstwo będzie tylko kwestią czasu. Niestety, nie docenił przeciwnika, który doskonale zdawał sobie sprawę z zagrożenia idącego ze strony Terminatorów uzbrojonych w powerfisty i chainfisty. Na spotkanie Chosen’ów Chaosu, wyszedł sam Mephiston. Bohater zakonu Blood Angels, który bez żadnej asysty opuścił fort. Dzielny człowiek wspierany rzeką plazmy z murów fortu, rozgromił Terminatorów i ruszył biegiem w kierunku Lorda Thousand Sons.

Kein widział całe to zdarzenie i miał szczerą nadzieję, że bohater fałszywego Imperatora padnie w końcu, rozniesiony na strzępy przez magów Tzeentcha. Niepokoiła go jednak obecność takiego indywiduum. To znacznie wpłynęło na morale jego Piratów, którzy nagle zaczęli jeszcze wolniej biec i rzadziej strzelać. Książę zobaczył jeszcze jak Mephiston wpada w szeregi marines Chaosu, wypłaca kilka morderczych ciosów i pada powalony strzałem w pierś. Dalsze losy bohatera przyćmiło inne zdarzenie. Daleko na północnym zachodzie pojawiła się niepokojąco wysoka sylwetka, nie przypominająca niczego, co do tej pory dane było widzieć Keinowi. Z chmury pyłu wyłonił się skrzydlaty Carnifeks, ale to nie on przykuł uwagę Księcia. Za potężnym, pancernym stworem, pełzło coś trzy razy wyższego. Istota otoczona była stadami Tyranidów. Potwory z niesamowitą szybkością przedzierały się do przodu, masakrując po drodze marinsów Chaosu Adahadetosa i Horrory Thousand Sons’ów. Kein zatrzymał się na chwilę, by dokładniej przyjrzeć się tej scenie. Przez chwilę miał nadzieję, że Tyranidzi zaplątali się tu, by pożreć wszystkich dookoła jak leci, niestety mylił się. Tyranidzi postanowili zebrać geny potężniejszych, ich pokarmem mieli się stać wyznawcy Bogów Chaosu.

Devil Tear patrzyła na swego pana stojącego w oddali. Kein poczuł jej wzrok i spojrzał na nią. Kiwnął głową, wskazując nadbiegającą falę Tyranidów. Devil Tear przyspieszyła kroku. Była czempionem grupy najemników, zbieraniny Space Marines z wszelakich zdradzieckich zakonów. Morale jej oddziału było zawsze wysokie. Kein lubił najemników, bo zawsze pchali się w najgorszy młyn i najcięższe walki, dzięki czemu, czempionka była hojnie obdarowywana po każdym wygranym starciu. Tym razem jednak, jej przetrzebiony oddział nie był w stanie podołać wyznaczonemu właśnie zadaniu. Devil Tear popatrzyła na ostrze swego power sworda, runy na jego powierzchni zabłysły niepokojąco, a drobne wyładowania przebiegły po jelcu pieszcząc delikatnie gołą dłoń wojowniczki.

Lord Thousand Sons wymienił porozumiewawcze spojrzenia z Keinem i na chwile połączyli swe umysły, by szybko omówić to, co się wydarzyło do tej pory. Niewątpliwie obecność Tyranidów zmieszała obu Lordów, postanowili jednak działać według ustalonego wcześniej planu. Kein wyznaczył nowe zadanie Piratom na motorach, by ci skierowali się na zachód i wsparli Thousand Sons w walce z Orkami. Telepatyczną konwersację przerwał Książę, wskazując Lordowi kolejne tumany kurzu na północnym wschodzie, gdzie pojawił się nowy wróg. Charakterystyczny szum silników Devilfish’a oznajmił przybycie nowego zagrożenia. Lord przerwał kontakt z Keinem i sięgnął swym nieziemskim wzrokiem w przestrzeń. Zamknął oczy i zobaczył wojowników Tau, którzy dawali jakieś znaki obrońcom fortu. Lord znał ten kod. Nadawane lampami imperialne sygnały, oznaczały rozejm, bezwarunkową współpracę i walkę ze złem w celu zachowania większego dobra. Lord otworzył oczy szepcząc „No to jeszcze tylko Eladarów brak”.

Adehadetos był najbliżej wschodniej linii frontu i doskonale widział pojawienie się Tyranidów i nieoczekiwaną wizytę Tau. Szybko doszedł do wniosku, że prąca na niego czwarta armia zgniecie jego siły, jeśli czegoś nie zrobi. Krootów już nie było, a to, czego nie zniszczyli, strzelało zapamiętale w wojowników Black Legion’u. Adehadetos miał w rezerwie oddział szturmowy Chosen’ów, na których właśnie przyszła kolej. Na rozkaz, Terminatorzy zostali przeteleportowani z korwety Legionu i trafili dokładnie na tyły nowo przybyłych Wojowników Ognia. Niestety, w okolicy znajdowali się Orkowie, którzy spragnieni walki rzucili się na Chaotyków niczym wygłodniałe wilki. Była to jedna z najzacieklejszych walk tego poranka. Zielona masa otoczyła zakutych w czarne pancerze elitarnych wojowników Rębaki Orków krzesały iskry, uderzając zajadle w plastalowe płyty, bogato inkrustowane zawiłymi, gotyckimi wzorami i runami. Piach zamienił się w krwawe błoto w tamtym miejscu, a stos porozrywanych ciał, przypominał wielką górę, na której szczycie stało kilku Orków, wznoszących mocarne ramiona w geście zwycięstwa.

Kein Unfeeling minął właśnie ruiny jedynej budowli, jaka znajdowała się przed fortem i spojrzał na ryczące w oddali na wschodzie motory. Jego czempion Karhaeus, był nowym nabytkiem. Marines doskonale spisał się dowodząc zwiadem motorowym podczas starcia na planecie Ariebus, gdzie dziesięciu Piratów na motorach, pod wodzą Karhaeusa rozgromiło cały szwadron imperialnych Sentineli. Teraz ich zadaniem było odciążyć marinsów Tzeentcha i związać walką orkowego War Bossa, który nadjeżdżał właśnie, w asyście kilku dymiących jak lokomotywy motorów. Oba oddziały wjechały w siebie z impetem. Orkowe pojazdy, lepiej przystosowane do taranowania, już na starcie rozwaliły dwie maszyny Chaotyków. Piraci byli zdezorientowani, tumany dymu z rur wydechowych orkowych motorów, uniemożliwiały namierzenie zielonoskórych kierowców. Piraci zbyt ignorancko podeszli do walki z Orkami, za co przyszło im srogo zapłacić. Oddali swe życia, jednak zabrali ze sobą kilku Orków do piekła, za co Lord Thousand Sons był im bardzo wdzięczny, gdyż właśnie pojawił się przed nim nowy problem. Landrider zakonu Wilków przebił się przez pierwszą linię Chaotyków. Jego rampa desantowa otworzyła się, ukazując wnętrze pełne Terminatorów. Do dziś Lord nie jest pewien, jakie diabły siedziały w transporterze, ale zapamiętał lekcję, jaką dały jego czempionom. Terminatorzy wysypali się niczym burza z paszczy potężnego pojazdu. Runęli na Automatony Tzeentcha niczym nawałnica, gromiąc i dziesiątkując najtwardszych wojowników uniwersum, niczym szmaciane lalki z dziecięcego teatrzyku. Lord zrozumiał, że oto nadchodzi czas jego walki. Skupił się na otwartym oknie do Warpu i powoli czerpał z niego energię. W tym starciu Chaos poniósł najdotkliwsze straty i choć czempioni Tzeentcha poradzili sobie w końcu z berserkerami zakonu Wilków, to od tej chwili ich szturm na fort wyraźnie zwolnił.

Zachodni front załamywał się coraz bardziej, przywołane przez Chaotyków Furie i Demonetki siały panikę w szeregach Imperialnych Gwardzistów. Furie rozgromiły Tyranidzkie Gargoyle i razem z Possesstami Chaosu wykończyły kilku Warriorów roju. Niedobitki Terminatorów Dark Angels, z impetem wbiły się w osłabiony przez Chimerę oddział Possesstów, dowodzący Terminatorami Chaplain nie spodziewał się takiego oporu ze strony oszalałych Chaotyków, z przerażeniem patrzył, jak ich czempion rozrywa lighting claw’ami ostatniego z jego ludzi. Obaj dowódcy stanęli naprzeciw siebie, sam na sam. Nie dane im jednak było dokończyć pojedynku. Eksplozja zabłąkanego pocisku rozrzuciła walczących na boki, a tumany kurzu uniemożliwiły ponowne namierzenie wroga. Chaplain otrząsnął się i szybko zbadał wzrokiem okolicę, Possessta nie było w pobliżu, być może zginął, być może czaił się gdzieś i tylko czekał, by rzucić się na plecy marinsa.

Tym czasem nieubłagana fala Necronów zatrzymała się, w końcu promień lasera unieruchomił jednego z Monolitów. Kolejna salwa przecięła organiczny nekropancerz drugiego necrońskiego budynku, który eksplodował niczym zielona kometa, zalewając niszczycielską ektoplazmą całą okolicę. Wielu Necronów i Chaotyków zginęło w tej eksplozji. Szarża Necronów została na chwilę powstrzymana, ale do walki włączył się Lord z Pariasami i Immortalami. Z tyłu nadbiegli Flayed One’s i walka rozpoczęła się na nowo. Oddziały Dark Angels, Black Templars, Blood Angels i Gwardii topniały zalewane falami Necronów, którzy nie zamierzali ginąć do końca, dopóty, dopóki ich Lord stał w pobliżu, trzymając w stalowej dłoni połyskujący zielenią orb.

Kein roztrącał łapą pałętających się mu pod nogami Chosen’ów. Na widok eksplodującego Monolitu ryknął wściekle, taksując Lorda Necronów zabójczym spojrzeniem. Unieruchomiony budynek można było naprawić, ale odbudowa zniszczonego zajmie dziesiątki lat, a to nie było na rękę Daemon Princowi. Kein wygrzebał się z piaszczystej muldy, w którą wpadł przez nieuwagę i popędził swoich Terminatorów, widząc jak wloką się ślamazarnie przez ruchome wydmy. Nagle, jego uwagę przykuł widok szeroko rozpostartych skrzydeł jaskrawo ubarwionego Tyranidy pokaźnych rozmiarów. Kein szacował, że potwór był ze dwa razy większy od niego samego i stanowił doskonały cel do ostrzału. Książę już miał wydać rozkaz, gdy uświadomił sobie, że wszyscy Piraci walczą w ręcz, Defiler jest zajęty ostrzałem oddziału Dark Angels na wschodzie, a ciężkie maszyny Black Legion’u ledwie same dają radę utrzymać się pod naporem Tyranidów, Orków i marines. Lord Thousand Sons potrzebował pomocy. Jego siły topniały, Orkowie zostali rozgromieni, ale tyranidzkie monstra wbijały się klinem w Automatony i nawet potężna magia nie była w stanie ich powstrzymać. Książę zauważył Rhino z sorcererem Betrezaelem wjeżdżającego w Carnifeksa, otoczonego przez stado Termagauntów i Warriorów. Z transportera wyskoczyli Choseni i sam Betrezael dziko szarżując na obcych. Posoka z rozdzieranych szponami ciał tryskała dookoła. Ubabrani wnętrznościami Warriorów Choseni, wspinali się po wielkim cielsku Carnifeksa, rozcinając pazurami energetycznymi płyty jego hitynowego pancerza. Kein z zazdrością patrzył na Betrezaela, który wyskoczył w powietrze i niczym polujący jastrząb spadł na głowę wielkiego Tyranidy. Oba miecze sorcerera wbiły się głęboko w czaszkę Carnifeksa, zabijając go na miejscu. Kein pozwolił sobie na szybki impuls telepatyczny, Betrezael odpowiedział błyskawicznie na pochwałę swego pana „Panie, skoro Ty nie masz czasu, ktoś musi walczyć”. Kein spodziewał się takiej odpowiedzi, mimo to, krew zagotowała się w jego żyłach. Zaryczał przeraźliwie, szukając kogokolwiek, komu mógłby odrąbać głowę. Przypadkiem nieopodal stało jedno z najstraszliwszych stworzeń, jakie widział wszechświat. Wielki Hive Tyrant stał z szeroko rozpostartymi skrzydłami, w czterech dłoniach trzymał cztery ogromne kościane miecze, na sam ich widok niektórzy padali trupem ze strachu. Stwór rozdziawił ogromną szczękę, a z jego gardzieli wydobył się najbardziej przeraźliwy dźwięk, jaki słyszano w tym systemie gwiezdnym. Ogień z fortu ustał na chwilę, walczący zawahali się i nie bacząc na sytuacje w jakiej się znaleźli, wszyscy spojrzeli na Tyranta, który majestatycznie uniósł jeden z mieczy i wycelował nim w Keina. Nawet przywołany niedawno przez Thousand Sons’ów Większy demon Tzeentcha przestał na chwile wdeptywać Orka w ziemię.

Kein Unfeeling zaszarżował, zostawiając w tyle Terminatorów. Zatrzęsła się ziemia pod jego pancernymi butami. Piach osuwał się z wydm, w rytm potężnych kroków Daemon Princa. Oczy wszystkich skierowały się z trwogą i nadzieją na pędzącego Lorda Chaosu. Książę wzniósł nad głowę swój miecz, którego czarne dotąd ostrze, rozbłysło zielonymi runami. Uwięziony w artefakcie Demon, zawył niczym potępieniec, łaknąc krwi i czując jej zapach w powietrzu. Hive Tyrant potrząsnął głową niczym wielki jaszczur, a gęsty śluz trysnął na boki z jego wielkich szczęk. Tyranida postąpił krok do przodu, celują cały czas w Księcia swymi mieczami, machnął nerwowo ogonem i ruszył do przodu, na spotkanie ze śmiercią. Kein znalazł się przed Tyrantem w ułamku sekundy, sięgał mu zaledwie do bioder, ale wielkie rozmiary Tyranidy nie robiły na nim wrażenia. Nim Tyrant zdążył zareagować, Książę jednym cięciem odrąbał skrzydło stwora, kolejnym ciosem przeciął kolano i zwinną fintą odbił ciosy dwóch kościanych mieczy, jednocześnie wbijając pazury w szyję Tyranta. Daemon Princ zatoczył szeroki łuk wyjącym ostrzem, odcinając dwie z czterech rąk wroga, następnie pomagając sobie skrzydłami wykonał piruet, wbijając czarne ostrze w pierś stwora. Na koniec wzbił się w powietrze, machając energicznie skrzydłami i spadł na kolosa niczym grom, rąbiąc mieczem z góry na dół i przeciął go na dwoje. Martwe ciało Hive Tyranta opadło bezwładnie na piaszczystą glebę. Kein podszedł w miejsce gdzie leżała głowa Tyranidy i ostentacyjnie wdepnął w nią stalowym butem, tak jakby rozgniatał natrętnego robaka. Westchnienia ulgi i rozpaczy wypełniły dolinę, po czym walka rozgorzała na nowo.

Betrezael nadal patrzył na swego pana, ciesząc się na samą myśl o tym, że może służyć tak potężnej i niezwyciężonej istocie. Widział, jak Kein w szale roztrzaskuje Dreadnoughta z zakonu Crimson Fists i razem ze swoimi Terminatorami biegnie do bramy fortu. Nie dane jednak było dziś wyznawcom Chaosu tarzać się we krwi załogi imperialnej fortecy. Wojownicy Ognia powstrzymali skutecznie Betrezaela i jego czempionów, pozbawiając jego drużynę połowy Piratów. Pozostałości armii aliantów zaczęły się wycofywać, ostrzeliwując swój odwrót zaciekle. Na horyzoncie pojawiły się transportery desantowe i barki. Które systematycznie zabierały załogę fortu i uciekały na orbitę, gdzie czekał na nie okręt zakonu Dark Angels i korweta zakonu Blood Angels. Bitwa trwała nadal, ale Tyranidzi pozbawieni przywódcy rozpierzchli się we wszystkie strony, Orkowie bez War Bossa zaczęli tłuc się między sobą, a większość Space Marines i Gwardzistów zdołała umknąć przed nieustannym naporem Chaosu.
Choć Kein w końcu zdobył fort, nie traktował tego jak zwycięstwo, wręcz przeciwnie. Nigdy jeszcze wróg tak go nie upokorzył, uciekając mu z przed nosa jak tchórzliwy kundel. Na liście znienawidzonych wrogów Keina Unfeelinga, krwią upadłych zapisano nowe imiona.
Brat Astartos mistrz zakonu Crimson Fists
Brat Orias mistrz zakonu Dark Angels

„Czas więc na łowy wyruszyć mój panie, czas na łowy. Więc wypuśćmy ogary, niech świat zadrży gdy zawyją, a ich śpiew wypełni nasze uszy gdy znajdą ofiarę. Wypuśćmy Karmazyna i jego braci, mój panie. Czas na łowy”

Saraena – Czempionka drużyny czarownic Piratów Chaosu Keina Unfeelinga.

Ostatnio edytowany przez Raziel (2010-10-14 08:02:57)

Brawo! Coś mi się wydaje, że jeszcze nie raz bracia zakonu Dark Angels spotkają się z Piratami Chaosu Keina Unfeelinga i nie raz przyjdzie kronikarzom opisać te tytaniczne starcia.
Dzięki Avatar za opowiadanie, tworzymy w ten sposób fluff, który tak bardzo przyciąga nas do tej gry. Nasi bohaterowie stają się żywi i możemy się z nimi utożsamiać, tworząc ich historię i życie.
Wielki szacunek.

Chłopaki, napiszmy książkę razem. Zarobimy miliony i kupimy za to tysiące figurek, co Wy na to?
Dzięki Zielarz, wiedziałem, że skoro się nie odzywasz w temacie to znaczy, że tworzysz dzieło. Uwielbiam czytać relacje różnych postaci, z różnych perspektyw opisujące jedno wydarzenie. A Tobie opis zagmatwanego umysłu, pochłoniętego Wszech Magią wychodzi wspaniale. Cele i osiągnięcia brutalnej, barbarzyńskiej siły są nieistotne i błahe dla kogoś, kto Wie i Widzi. Pojmowanie tego drugiego to sztuka sama w sobie, a tego pierwszego to czysty instynkt i proste pragnienie.
Ehhh... mam nadzieję, że ktoś wie o czym ja piszę.
Zielarzu wielkie dzięki, za otwarcie mi oka... oczu znaczy

Raporty super, najbardziej mi się podobają opisy pojedynków w wykonaniu Raziela.

Nigdy nie zapomnę pojedynku mojego komisarza i heroic senior officera z championem raptorów w trakcie bitwy która odbyła się dawno temu. Pozwolę sobie zacytować tamten fragment napisany przez Raziela:

"Tym czasem w forcie rozgrywało się decydujące starcie. Tarrantus po raz kolejny skoczył do gardła Komisarza, jednak ten okazał się doskonałym szermierzem i uniknął zabójczych ataków Raptora. Dowódca razem z Generałem, stanęli ramię w ramię, widać wiele razy walczyli u swego boku i teraz dokładnie wiedzieli co robić. Obaj byli ranni, lecz ich zahartowane ciała nie poddawały się. Zaatakowali, szabla Komisarza odcięła głowę jednego Chaotyka, kolejny padł, uderzony pancerną rękawicą imperialnego dowódcy. Tarrantus został sam, tańczył między oboma ludźmi, szarpiąc pazurami ich pola siłowe. Zrozumiał w końcu, że jego walka nie ma sensu. Widział jak Kein pada, widział jak Dar-Atan-Quol zostaje rozwalony na kawałki i postanowił ratować swoją skórę. Kopnął Komisarza w kolano i wzbił się w powietrze. W bitewnej zawierusze, nietrudno było mu się schować. "

Ale nawet Kein posmakował plazm moich gwardzistów

"Jeden z magów Tzeentcha wskazał palcem na Keina, stojącego w morzu ognia, dymu i odłamków. Książę stał jak skała, rozrywany eksplozjami gotowymi niszczyć bunkry i najtwardsze pancerze, jego aura chroniła go skutecznie, lecz Kein wiedział, że oto nadszedł jego koniec. Bogowie zdradzili go po raz kolejny, wściekli za jego niecne postępki, postanowili ponownie ukarać go w najmniej odpowiednim momencie. Demoniczna aura znikła na chwilę, trzy pociski energii przeszyły ciało Demonicznego Księcia. Gwardziści wpadli w euforię, powalili właśnie Generała Chaosu."

Mam nadzieję, że podczas pojedynku z moim Mistrzem Kompanii żadnego medyka dla Keina w pobliżu nie będzie:)

A wracając do tematu, zachęcam każdego do spróbowania napisania swoich wrażeń z jakiejkolwiek bitwy w ten sposób. Dopiero podczas takiego przedsięwzięcia człowiek uświadamia sobie, że akcje, które na stole bywają rutynowe, można opisać na setki różnych sposobów, z których każdy jest inny. Daje to fajny obraz możliwości zachowania naszych podopiecznych na polu walki i pomaga lepiej nam wyobrazić sobie sytuacje panujące w bitewnej zawierusze.  Dodatkowo każda potyczka może okazać się heroicznym zmaganiem z przeciwnościami losu. To za co w bitwie odpowiadają rzuty kostkami można ująć w dziesiątki związków przyczynowo skutkowych tworząc niepowtarzalny obraz walki. Przykładem niech będzie powolny marsz armii Raziela ujęty w jego opowiadaniu. Na stole odzwierciedlały to kiepskie rzuty kostkami na bieg, z kolei w jego opowiadaniu dowiadujemy się co tak naprawdę spowodowało spowolnienie armii - piaski pustyni, dające się we znaki nawet Demon Princowi. Jak dla mnie takie szczegóły są wisieńką na torcie stoczonych wcześniej bitew, równocześnie budują klimat każdego starcia - a przecież klimat jest solą tej gry.